One can let go of a practice after engaging in it for years and finally dropping it having come to a state of boredom or being fed up, having exhausted all the avenues available and finally giving it up. But a better and beautiful option is to tell yourself that you shall drop it the moment you take hold of Erai's hands. You did not drop it because you lost interest in it but you opted to grab Erai's hand in exchange for the said desire. This is were the yearning for Perinbam overshadows that of Sitrinbam. It is akin to bringing the light in and the darkness vanishes.
When the sun shines and the sea water is heated up, it rises leaving behind the salt. The water vapour rises to great heights and forms the cloud that gathers and falls as rain. Similarly when the light shines, at a particular juncture in our lives, the gross in us leaves and the pure soul rises, attaining great heights and it rains on others its blessings. These are the siddhas.
The body that putrefies if not cared for can be made imperishable. The secret lies with the siddhas. The siddhas are akin to a raft. They have a responsibility placed upon their shoulders in this case on their backs. They have to ferry others seeking to know Erai. They carry their disciples on their back. At times the disciples are allowed to rest while the current or tide that is Erai drifts them along, moving the guru and his subjects. At times the disciples are expected to row and row hard. Both the raft and its occupants need each other to reach the bank safely. The knowledge acquired comes as the oar at these times. When the knowledge acquired is directed with effort and towards the direction the siddhas point, the journey and its mission is accomplished easily.
One who reached the end and accomplished to do what he had come for has this to say in the end: “I am now in this body? hereafter we will be in all the bodies (of the world)” He was Ramalinga Adigal.
இருப்பார்கள் அவர்மகிமை யென்னசொல்வேன்
ஏகபர வெளிதனிலே சூட்சா மாகிச்
சிரிப்பார்கள் பிரபஞ்ச மாயை நீக்கித்
தேஜோம யானந்த மூர்த்தி யாகி
விரிப்பார்கள் சாத்திரத்தில் நூல்கள்தோறும்
விபரமது கண்டுரைப்பார் மேல்மூ லத்தோர்
தரிப்பதுதான் காயசித்தி விண்ணிற் கூடித்
தானிருப்பார் பதினெட்டுச் சித்தர் தானே
- அகஸ்தியர் பிர்மஞானம்-7
How do I extol the greatness of those who eternally live?
Having become very subtle in yega para-veli
They will laugh away being disentangled from the delusive world-order
Having attained the form of tejomayananda
They would elaborate the scriptures
Those who attained the source will reveal all
they attain kaya-siddhi
The eighteen siddhas shall exist one with space
A translation from Agathiyar’s Brahma Jnanam - 7
In the forward to “An Introduction to the Philosophy of Ramalinga Swami” by V.A.Devasenapathi, he writes of Dr. Srinivasan's firm belief that divine light transforms this body into a celestial one. How does this take place?
The transformation takes place in accordance to the intensity of the spiritual warmth or tava kanal produced in the body by austerities undertaken. One prepares his body for the arrival of the divine within, to enable him to withstand the force and energy with which divinity enters him.
In the forward to the same title, Rao Saheb. K. Kothandapani Pillai, writes, “Nakirar was the first author to describe the divine rays of the Almighty and call them the light which unfolds His Grace.” Ramalinga Adigal followed many years later.
Rao Saheb. K. Kothandapani Pillai writes further.
There have also been other saints in Tamil Nadu who underwent these transformations whose bodies could not be photographed as they became translucent with the divine light of his grace but they never recorded these happenings. This remained a spiritual secret until the Swami came into the field.
It was he who declared that these spiritual benefits are not meant for any one individual or saint. To make it a secret was nothing short of utter selfishness and he made known these processes by which these transformations come over and in his clarion voice invited the whole humanity to come and share the bliss.ஊதூது சங்கே
1. கைவிட மாட்டான்என்று ஊதூது சங்கே
கனக சபையான்என்று ஊதூது சங்கே
பொய்விடச் செய்தான்என்று ஊதூது சங்கே
பூசைப லித்ததென்று ஊதூது சங்கே.
2. தூக்கம் தொலைத்தான்என்று ஊதூது சங்கே
துன்பம் தவிர்த்தான்என்று ஊதூது சங்கே
ஏக்கம் கெடுத்தான்என்று ஊதூது சங்கே
ஏம சபையான்என்று ஊதூது சங்கே.
3. பொன்னடி தந்தான்என்று ஊதூது சங்கே
பொன்னம் பலத்தான்என்று ஊதூது சங்கே
இன்னல் அறுத்தான்என்று ஊதூது சங்கே
என்னுள் அமர்ந்தான்என்று ஊதூது சங்கே.
4. அச்சம் தவிர்த்தான்என்று ஊதூது சங்கே
அம்பல வாணன்என்று ஊதூது சங்கே
இச்சை அளித்தான்என்று ஊதூது சங்கே
இன்பம் கொடுத்தான்என்று ஊதூது சங்கே.
5. என்உயிர் காத்தான்என்று ஊதூது சங்கே
இன்பம் பலித்ததென்று ஊதூது சங்கே
பொன்உருத் தந்தான்என்று ஊதூது சங்கே
பொற்சபை அப்பன்என்று ஊதூது சங்கே.
6. சிவமாக்கிக்கொண்டான்என்று ஊதூது சங்கே
சிற்றம் பலத்தான்என்று ஊதூது சங்கே
நவநோக் களித்தான் என்று ஊதூது சங்கே
நான்அவன் ஆனேன்என்று ஊதூது சங்கே.
7. நாத முடியான்என்று ஊதூது சங்கே
ஞானசபையான்என்று ஊதூது சங்கே
பாத மளித்தான்என்று ஊதூது சங்கே
பலித்தது பூசைஎன்று ஊதூது சங்கே.
8. தெள்ளமு தானான்என்று ஊதூது சங்கே
சிற்சபை அப்பன்என்று ஊதூது சங்கே
உள்ளம் உவந்தான்என்று ஊதூது சங்கே
உள்ள துரைத்தான்என்று ஊதூது சங்கே.
9. என்னறி வானான்என்று ஊதூது சங்கே
எல்லாம்செய் வல்லான்என்று ஊதூது சங்கே
செந்நிலை தந்தான்என்று ஊதூது சங்கே
சிற்சபை அப்பன்என்று ஊதூது சங்கே.
10. இறவாமை ஈந்தான்என்று ஊதூது சங்கே
எண்ணம் பலித்ததென்று ஊதூது சங்கே
திறமே அளித்தான்என்று ஊதூது சங்கே
சிற்றம் பலத்தான்என்று ஊதூது சங்கே.
11. கரவு தவிர்ந்ததென்று ஊதூது சங்கே
கருணை கிடைத்ததென்று ஊதூது சங்கே
இரவு விடிந்ததென்று ஊதூது சங்கே
எண்ணம் பலித்ததென்று ஊதூது சங்கே.
12. எல்லாம்செய் வல்லான்என்று ஊதூது சங்கே
எல்லார்க்கும் நல்லான்என்று ஊதூது சங்கே
எல்லாம் உடையான்என்று ஊதூது சங்கே
எல்லாமும் ஆனான்என்று ஊதூது சங்கே.
13. கருணா நிதியர்என்று ஊதூது சங்கே
கடவுள் அவனேஎன்று ஊதூது சங்கே
அருள்நா டகத்தான்என்று ஊதூது சங்கே
அம்பலச் சோதிஎன்று ஊதூது சங்கே.
14. தன்னிகர் இல்லான்என்று ஊதூது சங்கே
தலைவன் அவனேஎன்று ஊதூது சங்கே
பொன்னியல் வண்ணன்என்று ஊதூது சங்கே
பொதுநடம் செய்வான்என்று ஊதூது சங்கே.
15. ஆனந்த நாதன்என்று ஊதூது சங்கே
அருளுடை அப்பன்என்று ஊதூது சங்கே
தானந்தம் இல்லான்என்று ஊதூது சங்கே
தத்துவச் சோதிஎன்று ஊதூது சங்கே.
16. பொய்விட் டகன்றேன்என்று ஊதூது சங்கே
புண்ணியன் ஆனேன்என்று ஊதூது சங்கே
மெய்தொட்டு நின்றேன்என்று ஊதூது சங்கே
மேல்வெளி கண்டேன்என்று ஊதூது சங்கே.
Listen at http://www.thiruarutpa.org/thirumurai/v/T357/tm/uuthuuthu_sangkee
1. அம்பலவர் வந்தார்என்று சின்னம் பிடி
அற்புதம்செய் கின்றார்என்று சின்னம் பிடி
செம்பலன் அளித்தார்என்று சின்னம் பிடி
சித்திநிலை பெற்றதென்று சின்னம் பிடி.
2. சிற்சபையைக் கண்டோம்என்று சின்னம் பிடி
சித்திகள்செய் கின்றோம்என்று சின்னம் பிடி
பொற்சபை புகுந்தோம்என்று சின்னம் பிடி
புந்திமகிழ் கின்றோம்என்று சின்னம் பிடி.
3. ஞானசித்திபுரம்என்று சின்னம் பிடி
நாடகம்செய் இடம்என்று சின்னம் பிடி
ஆனசித்தி செய்வோம்என்று சின்னம் பிடி
அருட்சோதி பெற்றோம்என்று சின்னம் பிடி.
4. கொடிகட்டிக்கொண்டோம்என்று சின்னம் பிடி
கூத்தாடு கின்றோம்என்று சின்னம் பிடி
அடிமுடியைக் கண்டோம்என்று சின்னம் பிடி
அருளமுதம் உண்டோம்என்று சின்னம் பிடி.
5. அப்பர்வரு கின்றார்என்று சின்னம் பிடி
அற்புதம்செய் வதற்கென்று சின்னம் பிடி
செப்பநிலை பெற்றதென்று சின்னம் பிடி
சித்திபுரம்இடமென்று சின்னம் பிடி.
6. தானேநான் ஆனேன்என்று சின்னம் பிடி
சத்தியம்சத் தியம்என்று சின்னம் பிடி
ஊனே புகுந்ததென்று சின்னம் பிடி
ஒளிவண்ணம் ஆனதென்று சின்னம் பிடி.
7. வேகாதகால்உணர்ந்து சின்னம் பிடி
வேகாத நடுத்தெரிந்து சின்னம் பிடி
சாகாததலைஅறிந்து சின்னம் பிடி
சாகாத கல்விகற்றுச் சின்னம் பிடி.
8. மீதான நிலைஏறிச் சின்னம் பிடி
வெட்டவெளி நடுநின்று சின்னம் பிடி
வேதாக மம்கடந்து சின்னம் பிடி
வேதாந்தச் சித்தாந்த சின்னம் பிடி.
9. பன்மார்க்க மும்கடந்து சின்னம் பிடி
பன்னிரண்டின் மீதுநின்று சின்னம் பிடி
சன்மார்க்கம் மார்க்கம்என்று சின்னம் பிடி
சத்தியம்செய் கின்றோம்என்று சின்னம் பிடி.
10. சித்தாடு கின்றார்என்று சின்னம் பிடி
செத்தார் எழுவார்என்று சின்னம் பிடி
இத்தா ரணியில்என்று சின்னம் பிடி
இதுவே தருணம்என்று சின்னம் பிடி.
Listen at http://www.thiruarutpa.org/thirumurai/v/T358/tm/sinnam_piti