TAKING THE LEAP

As you are aware I closed both the groups, Agathiyar Kudumbam (AK), [that initially started as Agathiyar Vanam Malaysia (AVM) and took on the name Agathiyar Tapovanam Malaysia (ATM) later], and Amudha Surabhi (AS), both of which has served its purpose well.

AVM brought together some wonderful souls who traveled the spiritual path of Tavam and grew up together with me. AS that was an offshoot of AVM where we shared news and plans about our charitable programs or Thanam, today has transformed to become a registered society called Persatuan Teman Setia (PTS). 

If AVM taught us the rituals and worship of Siddhas, AS brought us to carry out charity. These were the two oars that Agathiyar gave us to steer the boat across the river of life or death. Recently he revealed to us that these were part and parcel of the five tenets that man has to adopt in having a purposeful life. We have been unknowingly led to carry them out before Agathiyar revealed the importance of it. We brought massive changes in many areas beginning with the prayers or puja; taking it to its limits as in hours in the beginning and soon bringing it to just mere minutes currently. From external, we moved on to internal worship. Every other person is now doing his own puja at his home rather than congregating at AVM. And now the Whatsapp group has been dismantled, leaving only the PTS society to channel contributions to the unfortunate and needy.

It took me only minutes to close both groups, that were created and nurtured for some years now. I did not have any regret in closing it. The lesson here is not to get attached to anything. We needed a group when we traveled the path of Sariyai, Kriyai, and Yogam later. In Sariyai we served him as a servant would. Through observing Kriyai he took us as his son/daughter teaching us the intricacies of the rituals. Entering Yogam he came as a companion leading us to perfect both the body and mind. As we stand at the threshold of Gnana, it is now a lone journey ahead. From now on its a solo journey where only those who are ready to surrender to his will and all possibilities, shall step further. From hereon each of us has to reach him directly instead of through a medium or an organization. We need to drop our dependency on both the medium and organization and travel alone. The seed has been sowed and watered. It is now each individual's prerogative to decide whether he or she wants to venture further, although it would bring joy to the divine if each of us decides to take the leap. Otherwise, we could carry on to work on and with what has been instilled in us and pass it on to generations to come.

Seeking the Nadi we were told the reasons for what was taking place all around us. Agathiyar set us on a pilgrimage of temples to unload the huge baggage of karma that followed us as a shadow would. Coming to follow the path of the Siddhas we were given several tasks that later were revealed to us as conforming to the tenets and reason for taking a human birth. He set us in doing acts of charity or Dharma, to offset the remaining baggage of karma that we brought with us. At times he came to take on the karma himself. He led us to conduct the homa. Through performing this act we burnt our karma in the sacrificial fire. In sitting in meditation the heat generated or Tava Kanal burnt the remaining vasanas. Along the way, the process of cleansing the soul began where Agathiyar placed numerous tests in our paths to see if we had the strength to maneuver them. He did come to our aid when called for. The dormant vasanas that we carried with us throughout the past lives we given a new life through the creation of a suitable environment for it to germinate, grow and exhaust itself. Agathiyar threw in numerous critical situations where these vasanas raised its hood and began to show its ugly self. All these were eventually threshed as we would thresh the grain from the crops. With the soul cleansed and pure he prepared us to take the leap into the world of discovery, not unlike the Discovery Channel that brings us fantastic views of the world and its inhabitants, but taking us within the self and the mind.

He breaks down every barrier along the way, both good and bad. He breaks down all our attachments to all the previous engagements that we brought upon ourselves. He breaks down all our attachments to all the previous engagements that he brought us to carry out too. The purgative process concerns the discipline of the senses, heart, and mind. The body often reflects the inner workings of the mind states Henry Wei in his book "The Guiding Light of Lao Tzu, Synergy Books International.

"The process involves tremendous sacrifice from the worldly standpoint not only the abandonment of one's habitual way of life but also the termination of many human ties. Lao Tzu did not expect people to detach themselves completely from outward activities and to live aloof from the busy world."

But if one has gradually shed his hold on all things tempting, having exhausted all his desires to own and taste the pleasures of worldly life, he would eventually stand at the threshold of readiness to drop everything for the sake of God as did the many saints. But till then, Lao Tzu and the Siddhas guide us to practice self-discipline in all things done, gradually building and bringing us to a mental state of readiness to drop everything, in case we are willing to step out of the role played in life's stage and take on their new role on God's stage.

Ramalinga Adigal too surrendered to the Lord. He realized his limitations and came to an understanding that nothing is his (Adigal) doing. He expounded his state of surrender, leaving it to the Lord to do whatever he thought was befitting. Ramalinga Adigal, completely lost without the Lord, begs for the Lord to show him a way as seen in Thar Suthantharam Inmai (தற் சுதந்தரம் இன்மை)

இப்பாரில் உடல் ஆவி பொருளும் உன்பாற் கொடுத்தேன் மற்றெனக்கென் றிங்கே
ippaaril udalaavi porulum unpaar koduththeen matrenakken ingkee
எப்பாலும் சுதந்தரம் ஓர் இறையும் இலை அருட்சோதி இயற்கை என்னும்
yeppaalum suthantharam oor iraiyumilai arutjyothi iyarkai ennum
துப்பாய உடலாதி தருவாயோ இன்னும் எனைச் சோதிப்பாயோ
thuppaaya udalaathi tharuvaayoo innum yenai soothippaayoo
அப்பா நின் திருவுளத்தை அறியேன் இவ்வடியேனால் ஆவதென்னே.
appaa nin thiruvulaththai ariyeen iv vadiyeenaal aava thennee.

என்னே எம் பெருமான் இங்கின்னும் அணைந்திலன் என்றே ஏங்கி ஏங்கி
yennee yem perumaan ingkinnum anainthilan yenree yeengki yeengki
மன்னே என் மணியே கண்மணியே என் வாழ்வே நல் வரத்தாற் பெற்ற
mannee yen maniyee kanmaniyee yen vaazhvee nal varaththaar petra
பொன்னே அற்புதமே செம்பொருளே என் புகலே மெய்ப் போதமே என்
ponnee arputhamee semporulee yen pukalee meyp poothamee yen
அன்னே என் அப்பா என்றழைத்தலன்றி அடியேனால் ஆவதென்னே.
annee yen appaa yenrazhaiththalanri adiyeenaal aava thennee.

பொடி எடுக்கப்போய் அதனை மறந்துமடி எடுத்தரையில் புனைவேன் சில்லோர்
podi yedukkap pooy athanai maranthum adi yeduththaraiyil punaiveen silloor
தடி எடுக்கக் காணில் அதற்குளங்கலங்கி ஓடுவனித்தரத்தேன் இங்கே
thadi yedukkak kaanil athar kulangkalangki ooduvanith tharaththeen ingkee
முடி எடுக்க வல்லேனோ இறைவா நின் அருள் இலதேல் முன்னே வைத்த
mudi yedukka valleenoo iraivaa nin arul ilatheel munnee vaiththa
அடி எடுக்க முடியாதே அந்தோ இச் சிறியேனால் ஆவதென்னே.
adi yedukka mudiyaathee anthoo ich siriyeenaal aava thennee.

பாட்டுவித்தால் பாடுகின்றேன் பணிவித்தால் பணிகின்றேன் பதியே நின்னைக்
paattuviththaal paadukinreen paniviththaal panikinreen pathiyee ninnaik
கூட்டுவித்தால் கூடுகின்றேன் குழைவித்தால் குழைகின்றேன் குறித்த ஊணை
kuuttuviththaal kuudukinreen kuzhaiviththaal kuzhaikinreen kuriththa uunai
ஊட்டுவித்தால் உண்கின்றேன் உறக்குவித்தால் உறங்குகின்றேன் உறங்கா தென்றும்
uuttuviththaal unkinreen urakkuviththaal urangkukinreen urangkaa thenrum
ஆட்டுவித்தால் ஆடுகின்றேன் அந்தோ இச்சிறியேனால் ஆவ தென்னே.
aattuviththaal aadukinreen anthoo ich siriyeenaal aava thennee.

உடுப்பவனும் உண்பவனும் நானே என்னவும் நாணம் உறுவதெந்தாய்
uduppavanum unpavanum naanee yennavum naanam uruvathenthaay
தடுப்பவனும் தடை தீர்த்துக்கொடுப்பவனும் பிறப்பிறப்புத் தன்னை நீக்கி
thaduppavanum thadaithiirththuk koduppavanum pirappirapputh thannai niikki
எடுப்பவனும் காப்பவனும் இன்ப அனுபவ உருவாய் என்னுள் ஓங்கி
yeduppavanum kaappavanum inba anupava uruvaay yennul oongki
அடுப்பவனும் நீ என்றால் அந்தோ இச்சிறியேனால் ஆவதென்னே.
aduppavanum nii yenraal anthoo ich siriyeenaal aava thennee.

சாவதென்றும் பிறப்பதென்றும் சாற்றுகின்ற பெரும்பாவம் தன்னை எண்ணி
saavathenrum pirappathenrum saarrukinra perumpaavam thannai yenni
நோவதின்று புதிதன்றே என்றும் உளதால் இந்த நோவை நீக்கி
noovathinru puthithanree yenrum ulathaal intha noovai niikki
ஈவது மன்றிடை நடிப்போய் நின்னாலே ஆகும் மற்றை இறைவராலே
iivathu manridai nadippooy ninnaalee aakum matrai iraivaraalee
ஆவதொன்றும் இல்லை என்றால் அந்தோ இச்சிறியேனால் ஆவதென்னே.
aavathonrum illai yenraal anthoo ich siriyeenaal aavathennee.

இசைத்திடவும் நினைத்திடவும் பெரிதரிதாம் தனித்தலைமை இறைவா உன்றன்
isaiththitavum ninaiththidavum peritharithaam thaniththalaimai iraivaa unran
நசைத்திடு பேரருட் செயலால் அசைவதன்றி ஐந்தொழில் செய் நாதராலும்
nasaiththidu peer arutseyalaal asaivathanri ainthozil sey naatharaalum
தசைத்திடு புன்துரும்பினையும் அகங்கரித்துத் தங்கள் சுதந்தரத்தால் இங்கே
thasaiththidu punthurumpinaiyum akangkariththuth thangkal suthantharaththaal ingkee
அசைத்திடற்கு முடியாதேல் அந்தோ இச்சிறியேனால் ஆவதென்னே.
asaiththidarku mudiyaatheel anthoo ich siriyeenaal aava thennee.

கல்லாய மனத்தையும் ஓர் கணத்தினிலே கனிவித்துக் கருணை யாலே
kallaaya manaththaiyum oor kanaththinilee kaniviththuk karunai yaalee
பல்லாரும் அதிசயிக்கப் பக்குவந்தத்தருட் பதமும் பாலிக்கின்றோய்
pallaarum athisayikkap pakkuvanthath arutpathamum paalikkinrooy
எல்லாஞ் செய் வல்லோய் சிற்றம்பலத்தே ஆடல் இடுகின்றோய் நின்னால்
yellaanj sey vallooy sitrampalaththee aadal idukinrooy ninnaal
அல்லால் ஒன்றாகாதேல் அந்தோ இச்சிறியேனால் ஆவதென்னே.
allaal onraakaatheel anthoo ich siriyeenaal aava thennee.

கரை சேரப் புரிந்தாலும் கடையேன் செய் குற்றமெலாம் கருதி மாயைத்
karai seerap purinthaalum kadaiyeen sey kurramelaam karuthi maayaith
திரை சேரப் புரிந்தாலும் திருவுளமே துணை என நான் சிந்தித்திங்கே
thirai seerap purinthaalum thiruvulamee thunai yena naan sinthith ingkee
உரை சேர இருத்தல் அன்றி உடையாய் என் உறவே என் உயிரே என்றன்
urai seera iruththal anri udaiyaay yen uravee yen uyiree yenran
அரைசே என் அம்மே என் அப்பா இச் சிறியேனால் ஆவதென்னே.
araisee yen ammee yen appaa ich siriyeenaal aava thennee.

இன்பே நன்றருளி அருள் இயற்கையிலே வைத்தாலும் இங்கே என்னைத்
inpee nan aruli arul iyarkaiyilee vaiththaalum ingkee yennaith
துன்பே செய்வித்தாலும் என்செய்வேன் நின்னருளே துணை என்றந்தோ
thunpee sey viththaalum yenseyveen ninnarulee thunai yenranthoo
என் பேதை மனமடங்கி இருப்பதன்றி எல்லாங் கண் டிருக்கும் என்றன்
yen peethai manamadangki iruppathanri yellaang kandirukkum yenran
அன்பே என் அம்மே என் அப்பா இச்சிறியேனால் ஆவதென்னே.
anpee yen ammee yen appaa ich siriyeenaal aava thennee.

Source : http://www.thiruarutpa.org/thirumurai/v/T245/tm/thar_suthantharam_inmai and
http://www.thiruarutpa.org/thirumurai/v/T245/romanized1/thar_suthantharam_inmai

This beautiful and moving song set to music can be heard at http://www.thiruarutpa.org/thirumurai/v/T245/tm/thar_suthantharam_inmai?audio=download