We have been reminded time and again that we are here to live out the experiences that come about as a result of the fruition of our desires, vasanas, and karma. We need to go through it as it was our asking. The divine beings and gurus all come to tell us that all relationships with the world around us and its people are lessons for us and asks us to keep on learning.
உலக வாழ்க்கை குடும்ப வாழ்க்கை அனைத்தும் படிப்பினை. கற்றுக்கொள்ளுங்கள்.
From a vast number of paths to follow initially, on our short journey here on Mother Earth, when we come to take up the Siddha path, the choices are narrowed and options limited. But the objective becomes clearer. The destination is in sight. Soon there is only one path that opens up with each step we take. No obstacles. No distractions. What is needed is to pursue it.
Ramalinga Adigal says உனது முயற்சியே உனது படி that is "Your effort is your step." This is what we lack. Discipline and the necessary effort. Knowing this the masters come reminding us.
Agathiyar who asked me to worship him and the other Siddhas, besides continuing with worship to the other deities, told me to come to his path. From Sariyai as in temple worship, he brought us to Kriyai as in performing rituals.
உலக வாழ்க்கையை அனுபவித்து வாருங்கள். சிறு தொண்டு பெருவெள்ளம். அது வளர வேண்டும். அதுவே முதல் கடமை. அதுமூலம் சன்மார்க்கக் கருணை பூத்து விடும். அது பின்பு வளரும். வழி விடுங்கள்.
உலக வாழ்க்கையை அனுபவித்து வாருங்கள். சிறு தொண்டு பெருவெள்ளம். அது வளர வேண்டும். அதுவே முதல் கடமை. அதுமூலம் சன்மார்க்கக் கருணை பூத்து விடும். அது பின்பு வளரும். வழி விடுங்கள்.
Agathiyar reminds us to engage in with society and in charity too. Start small he says. It is a start to bigger things. Compassion will set in later and lead to bigger ventures.
நீ செய்தவை யாவும் சரி. இது நாள்வரை நீ கடந்து வந்தது இவ்வுலக வாழ்க்கையின் பயணம். இனி நீ கடக்க போவது உமது உள்பயணம். நீ செய்யக்கூடிய வழிமுறைகளைக் கூறவிருக்கிறோம். நாம் சொல்லும் வழிமுறைகளைச் செய்து வா. இப்பயிற்சியினை முதலில் மேற்கொள். இவை உமக்கு வழி நடத்தும்.
Although he asked that I worship him in the beginning, he did not want me to continue worshipping him forever. He did not want me to remain forever as his obedient devotee and servant. If initially, Agathiyar brought all of us to engage in doing charity and rituals, soon he turned our sights to go within. While he brought many together and gave us numerous task to perform including carrying out rituals and charity that served society that we accomplished successfully, and later revealed that these were the 5 tenets for the purpose of us taking birth, soon he made us leave all these behind and board the boat on a solo journey within. After mentioning that all these while we have lived the worldly life, Agathiyar tells us that now we have to go within. And he went on to elaborate the ways. He taught us Yoga to prepare the vessel for another journey that of traveling within. These new experiences shall culminate in Gnanam. Their aim is to make us another Siddha, not to remain as a subject, a devotee or a servant.
The Siddhas' main task is to get us to realize our Atma or soul. Agathiyar tells us that although the well being of the universe depends on the cumulative karma and the collective efforts in overcoming them, the individual needs to be focussed on what he came for. Only then shall he reach him.
கர்மவினைக்கு ஏற்ப அவர் அவர் முயற்சிக்கு ஏற்ப எல்லாம் சுபம்.
He adds that it is a solo journey.
அவர் அவர் கவனம் அவர் அவர் இலக்கில் இருந்தால் தனித்து என்னோடு இணைவார்கள்.
Once the vinai or karma that tagged along from all the past lives is shed, through the 5 tenets and other given tasks, a new Neri or path that brings extreme bliss is shown where the soul is permanently engaged in its bliss. When Tavayogi and I started to embark on a journey of visiting the abodes, caves, temples of the Siddhas, and as we left his Ashram, he turned to me and remarked, "Only now our true journey begins, my son."
PS Maniam in his "Siddhar Nerigalum Siddhi Muraigalum", published by Vijaya Pathipagam, Coimbatore, summarizes this path of extreme bliss beautifully.
ஆன்மா இறைவனை அடையவேண்டும் என்ற நீங்காத நினைப்பில் மெய்யடியார்களையும் இறை ஞானத்தையும் துணையாகக்கொண்டு பயிற்சியில் ஈடுப்பட்டுச் சாதனை செய்து வந்தால் ஒருநாள் சாத்தியமாகிவிடும். இறைவனின் பெருங்கருணையை நினைந்து நினைந்து இறை உணர்வில் அழுந்தி நிற்கவேண்டும். அப்படி இருக்க இறையுணர்வு ஆன்மாவில் அழுந்தி இறைக் காட்சியாகவே தோன்றும். இறை அன்பு ஆன்மாவில் பதியப் பதிய அன்பு முற்றி அருள்நிலை யெய்தி என்பும் கசிந்துருகும்.
The soul that yearns to merge with Erai pursues in continuous thought on the divine. Taking Erai Gnanam as a companion, placing effort in his practice, and achieving the desired results, one shall one day, attain the state. Thinking of the compassion of Erai, he is continuously engulfed in his divinity, his divine thoughts, and divine feelings. This divine feeling, in turn, reaches within the soul and engulfs it giving rise to his darshan. Erai comes as his soul and speaks to him. As he builds his love for Erai within his soul, the love shall then burst its banks and merges in Erai's.
Ramalinga Adigal shares this experience of extreme bliss in his Tiruarutpa.
நினைந்துநினைந் துணர்ந்துணர்ந்து நெகிழ்ந்துநெகிழ்ந் தன்பே
நிறைந்துநிறைந் தூற்றெழுங்கண்ணீரதனால் உடம்பு
நனைந்துநனைந் தருளமுதே நன்னிதியே ஞான
நடத்தரசே என்னுரிமை நாயகனே என்று
வனைந்துவனைந் தேத்துதும்நாம் வம்மின்உல கியலீர்
மரணமிலாப் பெருவாழ்வில் வாழ்ந்திடலாம் கண்டீர்
புனைந்துரையேன் பொய்புகலேன் சத்தியஞ்சொல் கின்றேன்
பொற்சபையில் சிற்சபையில் புகுந்தருணம் இதுவே.
And for that to take place he pleads with Erai first.
திருக்கதவம் திறவாயோ திரைகளெலாம் தவிர்த்தே
திருவருளாம் பெருஞ்சோதித் திருஉருக்காட் டாயோ
உருக்கிஅமு தூற்றெடுத்தே உடம்புயிரோ டுளமும்
ஒளிமயமே ஆக்குறமெய் உணர்ச்சிஅரு ளாயோ
கருக்கருதாத் தனிவடிவோய் நின்னைஎன்னுட் கலந்தே
கங்குல்பகல் இன்றிஎன்றும் களித்திடச்செய் யாயோ
செருக்கருதா தவர்க்கருளும் சித்திபுரத் தரசே
சித்தசிகா மணியேஎன் திருநடநா யகனே.