Friday, 2 June 2023

MAKING CONTACT WITH PRAPANJAM

Source: https://pixels.com/profiles/science-photo-library

Just as a tree is within a seed, a saint lives in all of us. It only needs the Midas touch or in this case, a guru's touch to bring the shine out. I guess this is the reason we are told that each one of us is a Buddha in Buddhist teachings. Our saints too speak about the need to drop the veil that covers our true Self to know that we are indeed divine. Now I understand why Supramania Swami told me that we shall polish (place the effort) till we shine. Tavayogi too in a similar tune said that if we fail to achieve that shine in this birth or this time around, we can and shall come back again to work on it. Supramania Swami too added that our efforts are not wasted. I guess we have all placed some effort towards returning back to our father's kingdom in past births and as we take a new birth each time, we come closer to his home. The saints, on the other hand, I guess are delivered to the door by the stork hence it is just a step before they enter the gates to heaven. So why are there the rotten apples amongst us who like the Asuras of days past cause so much mischief? Maybe they need a beating to know and realize their divine nature. 

Songs that had an element of love between lovers these days have turned divine to my hearing and understanding. For instance, the verses in the following song can be related to love for God too.

ஆண் : பூக்கள் பூக்கும் தருணம் ஆருயிரே பார்த்ததாரும் இல்லையே

பெண் : உலரும் காலை பொழுதை முழு மதியும் பிரிந்து போவதில்லையே

ஆண் : நேற்றுவரை நேரம் போகவில்லையே உனது அருகே நேரம் போதவில்லையே

பெண் : எதுவும் பேசவில்லையே இன்று ஏனோ எதுவும் தோன்றவில்லையே இது எதுவோ

ஆண் : இரவும் விடியவில்லையே அது விடிந்தால் பகலும் முடியவில்லையே பூந்தளிரே

ஆண் : வார்த்தை தேவையில்லை வாழும் காலம் வரை பாவை பார்வை மொழி பேசுமே

பெண் : நேற்று தேவை இல்லை நாளை தேவையில்லை இன்று இந்த நொடி போதுமே

ஆண் : வேரின்றி விதையின்றி விண் தூவும் மழை இன்றி இது என்ன இவன் தோட்டம் பூப்பூக்குதே

பெண் : வாள் இன்றி போர் இன்றி வலிக்கின்ற யுத்தம் இன்றி இது என்ன இவனுக்குள் என்னை வெல்லுதே

ஆண் : இதயம் முழுதும் இருக்கும் இந்த தயக்கம் எங்கு கொண்டு நிறுத்தும்

பெண் : இதை அறிய எங்கு கிடைக்கும் விளக்கம் அது கிடைத்தால் சொல்ல

வேண்டும் எனக்கும்

ஆண் : பூந்தளிரே..

ஆண் : எந்த மேகம் இது எந்தன் வாசல் வந்து எங்கும் ஈரமழை தூவுதே

பெண் : எந்த உறவு இது எதுவும் புரியவில்லை என்ற போதும் இது நீளுதே

ஆண் : யார் என்று அறியாமல் பேர் கூட தெரியாமல் இவளோடு ஒரு சொந்தம் உருவானதே

பெண் : ஏன் என்று கேட்காமல் தடுத்தாலும் நிற்காமல் இவன் போகும் வழி எங்கும் மனம் போகுதே

ஆண் : பாதை முடிந்த பிறகும் இந்த உலகில் பயணம் முடிவதில்லையே

பெண் : காற்றில் பறந்தே பறவை மறைந்த பிறகும்

பெண் & ஆண் : இலை தொடங்கும் நடனம் முடிவதில்லையே இது எதுவோ

ஆண் : பூக்கள் பூக்கும் தருணம் ஆருயிரே பார்த்ததாரும் இல்லையே

பெண் : உலரும் காலை பொழுதை முழு மதியும் பிரிந்து போவதில்லையே

ஆண் : நேற்றுவரை நேரம் போகவில்லையே உனது அருகே நேரம்

போதவில்லையே

பெண் : எதுவும் பேசவில்லையே இன்று ஏனோ எதுவும் தோன்றவில்லையே

ஆண் & பெண் : என்ன புதுமை இரவும் விடியவில்லையே அது விடிந்தால் பகலும் முடியவில்லையே

ஆண் : அது எதுவோ



Andaal, Radha, and Meera were some saints who reached the state of seeing God as their lover. This is the ultimate relationship and that of reaching the state of Advaita. Ramalinga Adigal composed a song where God tells him to prepare for the moment when he would come to bethrow him.

"Jivatman, the experiencing self, is ultimately non-different from Atman-Brahman, the highest Self or Reality. The jivatman or individual self is a mere reflection or limitation of singular Atman in a multitude of apparent individual bodies." (https://en.wikipedia.org)

When Goddess Ma came several years back and asked me to bathe Agathiyar's bronze statue daily she said that he had gained much energy and that we had to cool him. Recently Agathiyar himself asks to bathe him daily without giving any reasons. He asked me to do it till he leaves my home for that of Mahindren. Each time I bathe him I am drenched in bliss. Since several days ago, I feel the bliss in watering the plants too. If before whenever I took food into my mouth bliss traveled throughout my body right into the very cells, these days just taking in the aroma and steam from the hot food served at home does the same. If the very first instances of feeling the prana and becoming fully aware of the prana coming within my body to the extent of it exploding were when I diligently started doing the Vaasi or pranayama practice given by Tavayogi in 2007, later I felt it when I took showers and stood in the open inhaling the air and having the breeze caress me. Was this what Tavayogi meant when he said the Siddhas were ushering us and showering flower petals as we took a walk into the jungles in search of their abodes? The Siddhas whenever they come to us these days ask us to set our breath right before they pass on their energies. I guess Agathiyar has connected me to the Prapanjam for besides all the blissful moments that I encounter with nature and its elements, I feel the pain in others too.

Though sexual urge is high too but this shows that the blood supply is reaching all places. It is good to have a wife with us during these times to appease these urges. It is best to satisfy them rather than try and control these urges for it might resurface later when conditions are right then, but at the expense of shame and regret. Now I understand why godmen land themselves in trouble over sex scandals. When the media and public came hard on a godman caught in a sex scandal, I believed that there were some loose ends that needed to be tied up before both souls could progress further. When godmen marry or remarry towards the end of their godly career it might also be to settle the scores with one another before they could move on to other frontiers. We should never judge another and his actions if we accept everything as gods play, as he has his reasons. Let us take care of ourselves and our conduct first before scrutinizing others' lives.