In the midst of blogging back then, often carrying the words and works of others, Agathiyar had asked me to write only about my journey, experiences, and lessons gathered, and the teachings that he gave us personally.
இனி உமது எழுத்துக்களில் உமது பயணங்கள் மட்டும் இருக்கட்டும். உம்மை நான் வழி நடத்தும் வழிமுறைகளையும் பகர்வாயாக.
In negating everything that is, we lose our identification and attachment to it all. The world of Maya dissolves. When we come to know what we are not, Maya and all its creations dissolve right before our eyes, in that instant of realization. What remains then is Sivam. Dropping all the sheath, he comes to realize he is Sivam. We return to the source, the start of it all. What is the source, then?
ஆதியிலே வெட்டவெளியிலே தோன்றிய பிரகாசமே ஜோதி. எங்கும் வியாபித்து இருக்கக்கூடிய ஜோதியே சிவன். அந்த சிவன் என்ற ஜோதியிலே இருந்து சிவம் என்கிற ஆற்றல் உண்டானது.
நீயாய் சுவாசித்த பிராணவாயு இனி உன்னை கேட்காமல் உன்னுள் ஊடுருவும். எப்பொழுதெல்லாம் அது ஊடுருவதை நீ உணறுகிறாயோ இருக்கும் இடம் அறிந்து அதனுள் பயணம் செய். கலந்து போ. அதனோடு நீ கலக்கும் தருணமே தியானம்.
Ramalinga Adigal guides us from there. Use the breath to go within. It is akin to taking a ride back home, hitching on the breath that giveth us life. Place the effort, he says. Fan the Jothi within using the breath. Merge with the Jothi. "I shall be with you as long as the Jothi burns. I shall be with those who immerse in the Jothi", he says.
உமது பிரணவத்தை கொண்டு செல்லு. முயற்சி செய். ஜோதி அதனைச் சுடர்விட செய்யுங்கள். ஜோதியோடு கலப்பாய். உன்னுள் ஜோதி எரியும்வரை நான் உன்னோடு வருவேன். ஆழ்ந்து இருப்போருடன் நான் சேர்ந்து இருக்கிறேன்.
The breath, when given a name and a form, came to be known as Vaalai, that man, as usual, has and began to worship externally, says Agathiyar. The worship of Vaalai and Sivam is, in truth, worshipping our own breath. Hence, we come to worship ourselves. We end home worship, temple worship, worshipping the gurus, worshipping the Siddhas, worshiping Vaalai and Prapanjam in the external world, but instead take her hand and move within the body just as Tavayogi says, the entire cosmos is within it too, "Andathil Ullathu, Pindathil Ullathu". Agathiyar, in addressing the awakening of the dormant creative energy within, through practice of the Asana and Pranayama techniques that Tavayogi showed me, told me that there was nothing further to do as she would do her work (of transforming the body).
Tavayogi, in referring to Agathiyar's "Sowmiya Saagaram," states that our purpose here is to understand the origin and end of Param or Para Sorupam, or Siva, or Siva Rupaa Rupam, or Vettavezhi, the void that shines as Jothi. One who has realized the secrets of the Vettavezhi Prapancham, the Prapanjam within the void, will transform their physical and gross form into a subtle form, and settle in the Jothi or Sivan that is the source and cause of the subtle. What is subtle and invisible, manifested into creation that we are all a part of. All others are secondary products derived from the transformation.
வெட்டவெளி பிரபஞ்ச ரகசியம் உணர்ந்தவர்கள் தன்னுடைய தூல உடலைச் சூட்சுமமாகி அந்தச் சூட்சும உடலுக்கு ஆதாரமாக மற்றும் காரணமாக இருக்கின்ற முதலும் முடிவுமாக இருக்கின்ற ஜோதியில் ஜோதியாக இருப்பார்கள்.
So from the dynamic Prapanjam, one settles in the Prapanjam within the void, eventually settling in the Jothi or Sivan that is the source. Ramalinga Adigal called it Arutperun Jothi.
Tavayogi explains further that when Siva initiated creation in association with the Jothi that stood as Paraaparam, Sivam came forth from the Param neither with form nor formless, registering itself only as a sound. The first sound created was sustained in space. From Siva came Sakti. Sound (Natham), Sivam, and Sakti, identified as AUM, gave forth seven forms, namely: Sivam, Sakti, Sadasivan, Maheswaran, Rudran, Vishnu, and Brahma. The manifestations of the divine energy that take various forms for its purposes are from one source and finally merge into it once it serves its purpose. That source is light, or Jothi or Sivan.
Read further at Siddha Heartbeat: TRYING TO FIGURE OUT THE TATTWAS
Tavayogi wrote in his book "Andamum Pindamum" that just as the flame that is lit in an oil lamp is known as Sudar, and when it envelops the space, it is referred to as Jothi, in the beginning, there was a light that enveloped all, and that was Jothi. That was Sivan. From the passive Sivan came forth the dynamic Sivam.
இன்று பெரும்பாலோர் ஜோதி வழிபாடு என்று சொல்லி விளக்கில் என்னை ஊற்றி நெருப்பு பற்றவைத்து திரியில் எரியும் நெருப்பை வழிபடுகிற காட்சியை காண்கிறோம். விளக்கிலே எரிகிற நெருப்புக்கு சுடர் என்று பெயர். அதாவது ஒளியின் திரட்சி நிலைக்கு சுடர் என்று பெயர். ஒளியின் படர்ந்த நிலைக்கு ஜோதி என்பது பெயர். உதாரணமாக இருட்டறையில் விளக்கு ஏற்றி வைக்கிறோம். விளக்கு திரியில் எரியும் நெருப்பு சுடர். அறையில் உள்ள பிரகாசமே ஜோதி. அதுபோல் ஆதியிலே வெட்டவெளியிலே தோன்றிய பிரகாசமே ஜோதி. எங்கும் வியாபித்து இருக்கக்கூடிய ஜோதியே சிவன். அந்த சிவன் என்ற ஜோதியிலே இருந்து சிவம் என்கிற ஆற்றல் உண்டானது.
Tavayogi writes further. Breaking its hold on gravity, one is lost in weightlessness. Similarly, man too, travels the Chakras, and is freed once he breaks the body's hold on him. But unfortunately, the common man cannot travel the journey as long as he is a captive of the physical and material body, he adds. A transformation and transmutation within the depths of the body is required before venturing further on. The experience of this internal process that comes with the internal journey is Gnanam and Soruba Siddhi. The Siddha path leads to this experience. Man who himself is a lesser part of the bigger source, through enhancing the spirit and the hidden power in him, grabs the rope and makes his way little by little, to eventually merge with his source.
பூமியின் ஈர்ப்புச் சக்தியான மையப்பகுதியை கடந்து எந்த ஒரு பொருளோ புவி ஈர்ப்புத் தன்மைக்கு அப்பால் சென்றால் அது வெட்டவெளியில் சுதந்திரமாக மிதக்கிறது என்று விஞ்ஞானம் கூறுகிறது. அதேபோல் மனிதனும் தன்னை கீழ்நோக்கி இருக்கும் மூலாதார சக்தியை மேல் நோக்கிச் செலுத்தினால் பிண்டத்தின் ஈர்ப்புச் சக்தியை கடந்தால் மனிதனும் வெட்டவெளியில் சுதந்திரமாக இருக்கலாம். ஆனால் மனிதன் உடலில் இருக்கும் வரை மேல்நோக்கிப் பயணம் செய்ய முடியாது. ஆகவே பஞ்சபூத உடலை வேதியியல் மாற்றத்தால் மாற்றி மூல அணுவாக மாற்றி புவியீர்ப்புக் கோட்டை கடந்து வெட்டவெளியில் சேர்ந்து சுதந்திரமாக உலாவுவதே ஞானம் ஆகும். அதுவே சொரூப சித்தி எனப்படும். அதை போதிப்பதுதான் சித்தர் நெறி. பிரபஞ்சத்தின் சிறிய அணுவான மனிதன் மூல சக்தி என்கிற கயற்றின் நுனியைப் பிடித்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பிரபஞ்ச பேராற்றலின் பரமாணுவை அடைந்து அதோடு ஐக்கியமாக முடியும் என்று கண்டுபிடித்தான். கண்டுபிடித்து அடைந்தவன் சித்தன். வெட்டவெளியில் ஜோதியாக இருப்பவனும் சித்தனே. வெட்டவெளி ஜோதியாவதே ஞானம். அதுவே பிரம்மரகசியம்.
Agathiyar takes us further from where Tavayogi left. He explains to us that when we fully understand ourselves and gain self-realization; when we understand the Ganangal or Gnanas ("body of attendants or "the company and assemblage or association of men formed for the attainment of the same aims" or "council or assembly convened to discuss matters of religion or other topics" - Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Gana); and come to finally realize that nothing is permanent, at that moment we shall enter and remain in the void of space (Vezhi Kadappathu). That is just "being" or Summa Erupathu.
"வெளிக்குள் வெளி கடந்து" அப்பொருள் அறிவாயா? உன்னை நீ முழுதும் அறிந்து உன்னைச் சுற்றி இருக்கும் கணங்கள் அறிந்து எதுவும் நிலை அற்றது என்று நீ அறியும் அத்தருணம் வெளிக்குள் நீயே வெளி கடப்பாய். அத்தருணமே சும்மா இருப்பது."
Agathiyar wants us to mend all ties and live a beautiful life, besides setting the target and not deviating from reaching Sivam eventually. Agathiyar had placed numerous markers in our path and journey. In asking us each and every time why he or she came to the Siddha path, he did not mean that we were unwelcome, but he questioned what we did after coming to it. Did we discover for ourselves the path or adopt the path, method, way, and practice given by them? If neither, then it was a wasted journey of mere talk and gatherings without any evolvement on the level of the soul. A Sadhaka's goal is, as Agathiyar reveals, to become one with his breath, that is Sivam and Vaalai.
So are rituals not necessary then? Agathiyar asks us to take it up when and if necessary. He says that the Siddhas themselves gathered together to conduct a Yagam to help prolong Tavayogi's life just long enough for him to pass on his role as head of the Kallar ashram to Mataji Sarojini Ammaiyar. At the peak of the pandemic, Lord Siva came through a devotee and asked us to carry out a Homam in our homes to help Mother Earth, who was a part of the Prapanjam, heal. Later, Prapanjam herself came through another devotee and asked us to do it, sensing a recurrence of the dreaded virus. Just as Agathiyar told me that the reason Tavayogi had initiated me into doing the Homam was not for my individual needs but for the good of the Prapanjam, and Tavayogi told me that he was building the ashram cum temple for others, Agathiyar tells me that conducting his annual celebrations or Aandu Vizha was not for me but for his devotees.
அவை உமக்கு இல்லாவினும் இங்கு வரும் எம் பக்தருக்காக.
From individual motifs and gain, we are moved to do things for all of creation. When Agathiyar came, in the form of a bronze statue that was a replica of his granite statue at Agasthiyampalli, he tore the veil of ignorance in me, telling me that the intention of mine to allocate a spot for him to meditate was not for him, but a reminder for us to sit and go into Tavam. Agathiyar, being the Maha Muni, had gone through years of Tavam, including having taken it up within the deep oceans for some 12 years, we are told. Indeed, the one who now needs to go within is us.
எம்மை தவ கோலத்தில் நீ வைத்தது யாம் தவத்தில் அமருவதற்கு அல்ல. உங்களை இல்லத்தில் அமரவைக்க. யாரெல்லாம் என்னோடு இணைத்தார்களோ அவர்கள் எல்லாமே தவக்கோலம் பூணுவார்கள். இங்கு நான் அமர்ந்தது போலவே எல்லோரும் அமர்ந்திடுவர்.
Agathiyar Vanam Malaysia (AVM) shall henceforth accommodate those who wish to sit in silence and meditate.