Agathiyar had pointed out to me earlier the need to know the science of the constituents of the body or உடல் கூறு தத்துவங்கள் before we even venture into meditation as directed and arrive at the pinnacle in attaining Gnanam or spiritual wisdom that arises at the end of this internal journey. He told me very clearly that I cannot possibly go within for it was not easy but yet he asked that I attempt to do so. Since then I have been giving much time to being with myself, alone and in solitude. Soon he worked on me and my home that has become his home too. To help me understand the concept further he asks that I read Tavayogi's books especially on the science of the constituents of the body or உடல் கூறு தத்துவங்கள். Ramalinga Adigal came later to asks if I was reading it? What is the significance and the importance or the relationship or relevance of this knowledge that they ask us to study before attempting to go within? Is it that an understanding of matter and the physical body is required to know the soul or Atma that is subtle?
Tavayogi in his Atma Thattuvam writes, "உயிர் உடல் இரண்டையும் இணைத்து வைக்கின்ற ஒப்பற்ற கருவியே ஆத்மா எனப்படும்." P.Karthigayan in his "History of Medical and Spiritual Sciences of Siddhas of Tamil Nadu", Notion Press, 2016, says the same that the soul is the bridge between the spirit and the body. While the physical body is a result of all the elements of nature, the spirit is a spark from the source, and the soul that is of subtle matter is the bridge to both body and spirit. So it looks like the journey within is that of finding and knowing and bridging the two before the soul is realized. An understanding of the structure of the body is a prerequisite to an understanding of the inner journey. The subtle experiences that result from bodily changes bring a new understanding of the inner journey. Becoming aware of the breath and its movement brings us to merge with the breath. As Ramalinga Adigal mentions, remaining in this state of bliss (இன்பத்தில் ஆழ்ந்து கொண்டுவா) we finally are ablaze in effulgence (உன்னுள் ஜோதி எரியும்).
Sugha Pranav Swamigal has written, composed, and sung a wonderful piece in his music album "Saranaagathi" released by Symphony Recording Company, Chennai at https://www.deezer.com/en/track/11173212.
"என் நினைவைத் துறந்து உடலைத் துறந்து குருநாதனே சரணாகதி தருவாய் அய்யா. "Is it in losing one's thoughts and awareness of his body, that the soul is found then? He pledges his surrender to his guru to bring him to this state. A friend sends a timely message, related to this. "Mounam, according to Sri Ramana Maharishi, is the absence of thought, and not absence of speech. This also was the diksha...சும்மா இரு, given by Lord Murugan to Saint Arunagirinathar."
While working on me Agathiyar worked on my home too that has become his home too. I love to clean and move things around, for only after you move them do you see the amount of dust that has come to accumulate over time behind these things. Dirt and squalor or the state of being extremely dirty and unpleasant, that is said to be due to poverty or neglect, can be symptoms of unhappiness or illness. Agathiyar had me cleanse my home even more thoroughly following his directive to a devotee. He says a clean home invites Kuberan, the guardian of wealth. Cleaning has now become addictive to me too.
Shoukei Matsumoto, a Shin-Buddhist monk who belongs to Komyoji Temple in Tokyo, says that the cleaning practice is not only a tool but a purpose in itself and that there is no end to cleaning. Matsumoto in his book “A Monk’s Guide to a Clean House and Mind,” espouses the fact that cleaning is transformative and restorative both for the environment and for us. Cleaning applies to the mind too. "It is said that what you must do in the pursuit of your spirituality is clean, clean, clean. This is because the practice of cleaning is powerful. Cleaning practice, by which I mean the routines whereby we sweep, wipe, polish, wash, and tidy, is one step on this path towards inner peace. Similarly, right after I feel peaceful with my ego-less mindfulness, anger or anxiety begin once again to emerge in my mind. The ego endlessly arises in my mind, so I keep cleaning for my inner peace. (Source: https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/jan/05/buddhist-monk-cleaning-good-for-you). Mahakavi Bharathi laments at not knowing the means to cleanse his soiled heart, hence surrendering to Goddess Ma, praying that she should do something about it as he was lost and helpless. He sings that he is disillusioned by all that he has read and pleads for Ma to come within and clarify, reinstating his faith and surrender to her and asking and seeking refuge at her feet, exactly what the wise man had asked Ramanan to do too.
உலகத்து நாயகியே, -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
உன்பாதம் சரண்புகுந்தோம், -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
கலகத் தரக்கர்பலர், -- எங்கள் முத்து
மாரியம்மா, எங்கள் முத்துமாரி!
கருத்தினுள்ளே புகுந்துவிட்டார், எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
பலகற்றும் பலகேட்டும், -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி! பயனொன்று மில்லையடி, -- எங்கள் முத்து
மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
நிலையெங்கும் காணவில்லை, -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
நின்பாதம் சரண்புகுந்தோம், -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
துணிவெளுக்க மண்ணுண்டு, -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
தோல்வெளுக்கச் சாம்பருண்டு, -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
மணிவெளுக்கச் சாணையுண்டு, -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
மனம்வெளுக்க வழியில்லை, -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
பிணிகளுக்கு மாற்றுண்டு, -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
பேதைமைக்கு மாற்றில்லை, -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
அணிகளுக்கொரெல்லையில்லாய், -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
அடைக்கலமிங் குனைப்புகுந்தோம், -- எங்கள் முத்து மாரியம்மா, எங்கள் முத்து மாரி!
Months before the outbreak of the COVID-19 pandemic he had me stay indoors, going out only for essentials. He made me dismantle the AVM and Amudha Surabhi (AS) groups and leave the other groups too at the peak of good times, the groups having grown in size as Agathiyar had envisioned. He made me sever the attachment to these by breaking loose from these groups and had his devotees carry on their worship in their individual homes as though foreseeing and in preparation for the coming of the Corona Lockdown. Today we see ourselves locked out even from places of worship and religious and spiritual establishments and have begun to embrace a new norm in conducting puja and prayer in our individual homes.
Before having me go within Agathiyar had me take a purgative, his Agathiyar Kuzhambu, for just one instant. That purged me for good or so I thought. I soon found out that it was not over as yet. I was given another concoction that I consumed for some 51 days before I gave up. These helped cleanse my internals, stabilizing the 3 dosas that had gone haywire as a result of intense heat that built up within, which was a result of putting into practice yoga asanas and pranayama taught by Tavayogi, over the years. The purging of these 3 dosas still goes on although without the need to take these magic portions these days. I am not sure where all this is leading. We think we have reached the finish line, end mark or milestone desired of him, but Agathiyar points out that there is yet another frontier to be conquered and that this journey is infinite. These days I have left off all attempts to achieve or reach out for there is no goal to achieve or an end to this journey. I decided to drop my attempts and efforts henceforth and let him work on me, as always. All flaws in me I believe shall fall or shed on its own. When you bring in the light the darkness leaves on its own. My friend shared another timely gem indicating that it is impossible to try or attempt to drop attachment without the grace and assistance from the divine. "The inward journey and the isolation required for progress on the Path, is verily, an Act of God." It shall take place on its own accord says Mahaperiyava or Jagadguru Shri Chandrasekharendra Saraswati Swamigal the Sage of Kanchi and 68th Jagadguru of the Kanchi Kamakoti Peetham. When the Gnani or realized one knows himself as the soul, maya and attachment leave him. He becomes detached. He is a then Jeevamuktan.
"ஸ்ரீ ருத்ரத்தின் இறுதியில், மஹா ம்ருத்யுஞ்சய மந்த்ரம் வரும்.... மிகப் பிரபலமானது.....“த்ரயம்பகம் யஜாமஹே ஸுகந்திம் புஷ்டிவர்தனம்.....உர்வாருகமிவ பந்தனாத் ம்ருத்யோர் முக்க்ஷீய மாம்ருதாத்.”
இதில் ‘உர்வாருகமிவ பந்தனாத் முக்க்ஷீய’ என்ற வரிகளின் அர்த்தம், ‘வெள்ளரிப்-பழம் அதன் கொடியி-லிருந்து விடுபடுவது போல, என் பந்தங்களி-லிருந்து நான் விடுபட வேண்டும்’ என்பதாக அமையும்.....
எனக்கு வெகு நாட்களாக ஒரு சந்தேகம். எந்தப் பழமாயிருந்தாலும், பழுத்தவுடன், ‘பட்’டென்று தன் கொடி, செடி அல்லது மரத்திலிருந்து அறுந்து விழுந்து விடும்தானே! இதில் வெள்ளரிப்பழத்தை மட்டும் ஏன் இந்த மந்திரத்தில் குறிப்பிட்டு சொல்லப்-பட்டிருக்கிறது என்று. பல வேத விற்பன்னர்-களிடம் கேட்டும் த்ருப்தியான பதில் கிடைக்கவில்லை.....
பின் ஒருமுறை, மஹா பெரியவா இதற்கு ஒரு அற்புதமான விளக்கம் அளித்திருந்ததைப் படிக்க நேர்ந்தது.....
அதாவது, மற்ற பழங்கள் போல் அல்லாமல், வெள்ளரிப் பழம் கொடியில் பூத்துக் காய்த்துப் பழுக்கும்..... வெள்ளரிக்கொடி, தரையோடு தரையாய்ப் படரும்..... அதனால், வெள்ளரிப் பழமும், தரைத் தளத்திலேயே பழுத்துக்கிடக்கும்..... அது பழுத்தவுடன், அதைச் சுற்றியுள்ள கொடியின் கிளைகள், இலைகள் போன்றவை தன்னால் (தானாகவே) அந்தப் பழத்தை விட்டு விலகுமாம்..... அதாவது, பழம் கொடியிலிருந்து உதிர்வதில்லை.....
கொடிதான் பழத்தை விட்டு விலகுகிறது..... அதுபோல, ஞானிகளுக்கு, அவர்கள் பந்தம், பற்றை விட்டு விலக வேண்டும் என்பதில்லை. சரியான தருணத்தில், ‘இவர் பழுத்து விட்டார்’ எனத் தெரிந்தால், பந்தம், பற்று போன்றவை அவரை விட்டு தாமாகவே – எப்படி வெள்ளரிக் கொடி தன் பழத்தை விட்டு விலகுகிறதோ, அது போல விலகி விடுமாம்....."
We learn more at http://www.kamakoti.org/tamil/dk6-68.htm
அத்வைத ஞானி இங்கேயே, இந்த லோகத்திலேயே, சரீரத்திலே இருப்பதாகத் தெரியும் போதே ஆத்ம ஸாக்ஷாத்காரம் பெற்றவன். அதுதான் விடுபட்ட நிலையான மோக்ஷம் என்பது. ‘விடுபட்ட’ என்றாலும் இவன் ஒன்றும் விடுபடும் கார்யம் பண்ணவில்லை. இவன் பண்ணியது ஆத்மாவே குறியாக விசாரம் செய்ததுதான். அதனால் ஸாக்ஷாத்காரம் வந்து, தான் ஆத்மாவே என்று தெரிந்து கொண்டு அதுவாகவே இருப்பான். அப்போது பந்தம், ஸம்ஸார மாயை என்பது அதுவே கத்தரித்துப் போய்விடும். த்வைதம் நகர்ந்து ஓடிப்போய்விடும். வெள்ளரிப்பழம் பூமியிலே இருப்பது போல இவனும் லோகத்தில் முந்தி எங்கே இருந்தானோ அங்கேயே ஜீவன் முக்தன் என்ற பெயரில் தொடர்ந்தும் இருந்து கொண்டிருப்பதாகத் தெரியும். ஆனாலும் லோகத்தில் தனி ஜீவ மனஸின் வாழ்க்கை என்று வேரோடிப் படர்ந்திருந்த ஒரு கொடியோடு இவனுக்கு முந்தி இருந்த பிணைப்பு இப்போது கத்தரித்துப் போயிருக்கும். இவனாக விடுபடாமலே, இவனை விடுவித்துவிட்டு, அது ஓடிப் போயிருக்கும்! இதுதான் வெள்ளரிப்பழ முக்தி!
We understand that even devotion or Bakthi does not come without His grace. Manikavasagar mentions that Lord Siva came to stay in his thoughts and with His grace he pays homage to His Holy feet. He begins to pen or sing the Sivapuranam that he says shall bring the soul to a blissful state and end all past karma.
சிவன் அவன் என்சிந்தையுள் நின்ற அதனால் அவன் அருளாலே அவன்தாள் வணங்கிச் சிந்தை மகிழச் சிவ புராணம் தன்னை முந்தை வினைமுழுதும் ஓய உரைப்பன் யான்.
We are grateful that he has given us his thought. We are grateful that he has us think about him. We are grateful that he has come into our lives, our homes, and our hearts.