STEPPING INTO THE SOUL

Seeing the piles of books that Abashiktananda had with him Harilal questions him of what use was all that?

"All your books, all the time lost in learning different languages. Which language do you converse with the atman?"

What a profound observation?  Indeed what language does the Atma or soul speak? We could stretch that thought a bit. What faith or religion is the Atma? What color is it? What gender is it? Is it tall or short? Fat or thin? No one knows. Atma, Samadhi, Kundalini, and many other words have become so commonplace these days that they have lost their significance and charisma. Words have robbed its flavor. These have to be tasted. They cannot be described. All the reading and watching is nowhere close to experiencing them. Only experience can enlighten us. 

As Gnana Bharathi wrote in his book "Tamil Mannin Thanthai" that one has to go through worship of form before coming to worship the formless, உருவ சித்தி அல்லாது அருவ சித்தி இல்லை one has to have the experience of the form before moving to the formless. Form and labels or names have to eventually give way to the formless. Agathiyar who came in the form of a painting and later as a statue, today wants us to move away from rituals and go within. But he had his reasons in bringing us to worship him as an idol first before moving within to witness the soul. His soul that resides in the kingdom of God came to reside within the idol. Hence the reason he opened his eyes at Agasthiyampalli, Papanasam, and AVM later. He told us it was Oli Darisanam. When there is life there is a sparkle in the eyes and vice versa. The eyes are the windows to the soul. He has to be seen first on the outside and only then within. What was seen outside is to be seen within now. What was felt outside has to be felt within. Hence the reason to begin the journey within.

Agathiyar explains that they took forms and names for certain and specific purposes. He is Tavayogi, Supramanian, Siva, Agathiyan, 18 Siddhas, Guru, the world, the Prapanjam. When he is done playing the role he merges back into the source. He says he is also us. His energy is in us too. Once we realize that we are part of the Prapanjam and in it and that the Prapanjam is in us too, we shall be accepted in his fold. 

காரண காரியத்திற்கு நாங்கள் உரு வடிவம் எடுப்போம். ஒரு நாமம் எடுப்போம். நான் தான் தவயோகி, நான் தான் சுப்ரமணியன், நான் தான் சிவன், நான் தான் அகத்தியன், நான் தான் 18 பேர், நான் தான் குரு, நான் தான் அகிலம், நான் தான் பிரபஞ்சம், நான்தான் நீங்கள். என் சக்தி உங்களிடம் உள்ளது. எப்போது அதை உணர்கிறீர்களோ வீடு பேறு கிட்டும். என்னை வந்து அடைவீர்கள்.

Since he lives in us and we in him, he wants us to walk with pride. I recall the walk of Tavayogi at this moment; erect, chest raised, and with arms swinging he takes large strides with so much majesty. 

என் சக்தி உங்களிடம் உள்ளது. நிமிர்ந்து நீங்கள் பெருமையுடன் வாழுங்கள். அகத்தியன் உங்களில் வாழ்கின்றன்.

The truth shall dawn when we go within. When the veil is drawn aside the truth is revealed. When the truth is known the veil is shed. That is the moment of Gnanam. It is not hokus pokus. It is beyond that too. 

நீங்கள் உள் பயணிக்கும் போது எல்லாம் தெரிய வரும். எல்லாம் தெரிய வந்ததால் திரை விலகியதற்கு அர்த்தம் தானே? எல்லாம் தெளிவாகத் தெரியும் சமயம் திரை விலகியதற்கு அர்த்தம். அதுதான் ஞானம். இது மந்திர ஜாலம் அல்ல. அதற்கும் அப்பால் பட்டது.

All the worlds are seen. All creation, its sustenance, its destruction, the veiling, and the showering of grace shall be known. Eventually, it will be seen and known that it is all a play of ours. 

எல்லா லோகமும் தெரிய வரும். ஐந்தொழில் தெரிய வரும். அனைத்து தத்துவங்களும் தெரிய வரும். எல்லாம் எங்களின் விளையாட்டு என்று தெரிய வரும்.

Agathiyar has countless times told us that all the unfolding of events and their repercussions, be it good or bad, is his divine play, and eventually shall bring us to attain Gnanam. In his "Agathiyar Gnanam" he reveals that it was Lord Siva's play in veiling the truth and it is also he who shall bring us out of this illusion or maya, bringing us from darkness to light as one won't know the light if there was no darkness.

தயங்காமற் பிழைப்பதற்கே இந்த ஞானம்
சார்வாகப் பாராட்டும் ஞானம் வேறே;
மயங்குதற்கு ஞானம்பார் முன்னோர் கூடி
மாட்டினார் கதைகாவ்ய புராண மென்றும்
இயலான ரசந்தனிலீப் புகுந்தாற் போலும்
இசைத்திட்டார் சாத்திரங்க ளாறென் றேதான்;
வயலான பயன்பெறவே வியாசர் தாமும்
மாட்டினார் சிவனாருத் தரவினாலே.

Ramalinga Adigal too says the same that it is all Siva's plot and that he saw through it and arrived at Siva's feet eventually.

வேதநெறி ஆகமத்தின் நெறிபவுரா ணங்கள்

விளம்புநெறி இதிகாசம் விதித்தநெறி முழுதும்

ஓதுகின்ற சூதனைத்தும் உளவனைத்தும் காட்டி

உள்ளதனை உள்ளபடி உணரஉரைத் தனையே

ஏதமற உணர்ந்தனன்வீண் போதுகழிப் பதற்கோர்

எள்ளளவும் எண்ணம்இலேன் என்னொடுநீ புணர்ந்தே

தீதறவே அனைத்தும்வல்ல சித்தாடல் புரிவாய்

சித்தசிகா மணியேஎன் திருநடநா யகனே.

Ramalinga Adigal sings that he did not seek what others sought and went after but instead sought after the divine's play or lila, that which results in Gnanam, he reveals. 

பொய்யுடையார் விழைகின்ற புணர்ச்சிவிழைந் தேனோ

பூணவிழைந் தேனோவான் காணவிழைந் தேனோ

மெய்யுடையாய் என்னொடு நீ விளையாட விழைந்தேன்

விளையாட்டென் பதுஞானம் விளையும்விளை யாட்டே

பையுடைப்பாம் பனையரொடும் ஆடுகின்றோய் எனது

பண்பறிந்தே நண்புவைத்த பண்புடையோய் இன்னே

செய்யுடைஎன் னொடுகூடி ஆடஎழுந் தருள்வாய்

சித்தசிகா மணியேஎன் திருநடநா யகனே.

Ramalinga Adigal in asking me to stomach all the inconveniences that I faced as soon as Agathiyar asked me to go within tells me that they were hindrances placed by them. The experience gained will bring about Gnanam. Effort (in going within) is needed to overcome the troubles. It shall exist until we are lost within ourselves.

அவைகளை உமக்கு இன்னல்கள். அவைகளை உமக்கு ஞானம். பொறுத்துக்கொள். தனது முயற்சியால் உமது ஐம் புலன்களை அடக்கிடுவாய். அது நடக்கும் வண்ணம் இவைகள் உமக்குத் தொந்திராவு வழங்கும்.

All this while it was an external journey, one that was worldly. Now it is a journey within. We shall not play Siddhu or tricks. There is no need for external insignias. Only if there is a need for it shall we take it up. This is Sudha Sanmargam. 

இது நாள் வரை நீ கடந்து வந்தது இவ்வுலக வாழ்க்கையின் பயணம். இனி நீ கடக்க போவது உமது உள்பயணம். சித்து வேண்டாம். வெளி சின்னம் வேண்டாம். அவசியம் இருக்குமானால் அணிந்து கொள்ளுங்கள். இது சுத்த சன்மார்க்கம்.

You have passed through Sariyai and Kriyai. It is time to step into Yogam. Gnanam does not come easy. It's a long journey. It does not come to all. The mind has to settle for Gnanam to dawn.

சரியை கிரியை கடந்து வந்து விட்டீர். இனி யோகத்தில் அமருங்கள். மனம் அடங்கும். ஞானம் அவ்வளவு எளிதல்ல. அது நீண்ட பயணம். எல்லோருக்கும் கிட்டாது. மனம் அடங்கினால் ஞானம் சித்திக்கும். 

Agathiyar explains about Gnanam, telling us that Gnanam is not gifted but has to be earned and experienced. When one goes within, as the journey brings upon these subtle experiences, these shall translate into and become Gnanam. As it defers from person to person, as such it cannot possibly be defined. 

நீ என்னிடம் கேட்டது ஞானம். ஞானம் என்பது நான் தருவதல்ல. நீ கற்பது. ஒருவன் தனக்குள் உள்வாங்கி அவனுள் பயணம் துவங்கும் நேரம் அப்பயணம் தரும் பாதிப்பே ஞானம். அவை ஒவ்வொருவருக்கும் மாற்றம் பெரும். ஆகையால் அவை நான் இதுதான் என்று சொல்ல இயலாது.

You served me in Sariyai. I accepted you as my children in Kriyai. I accepted you as my friend in Yogam. In Gnanam we shall merge together.

சரியையில் எனக்குச் சேவை செய்தீர். கிரியையில் எனது குழந்தைகளாய் ஏற்றேன். யோகத்தில் என் நண்பனாய் ஏற்றேன். ஞானத்தில் நான் நீயாக நீங்கள் நானாகச் சேர்வோம். 

And how do we go within? By using the breath. By using that which is closest to us. That runs through us and in us and unites us with the external. Breath is the only thing that links both the external and internal now. Using the breath as a tool we raise the heat, fan the fire, become engulfed in its flames, and bring its counter partner the effulgence of God within and in us. Ramalinga Adigal came to further enlighten us. Ramalinga Adigal comes to asks us to kindle the flame within to burn with such intensity that it shall draw aside the veil or curtain that stands between us and Erai. He went on to inform us that Agathiyar shall come within as the Jhothi to draw it aside. Ramalinga Adigal has on a couple of instances asked that we continue to hold on to the Holy Feet of "Appan Agathiyan" as he addresses Agathiyar. Agathiyar shall set aside the veil that hides Arutperunjhoti from us, he promises. Since we came to Agathiyar and his path, he will be the guiding light, he says. He asks that we continue on his path. Agathiyar shall lead us to Arutperunjhoti. 

என் பெருமானே என்னுள் வந்து அருளிய ஜோதி அது....என் பெருமான் அருளிய ஜோதி அது....திரை எனும் திரை எனும் என் பெருமான் காட்டிய திரை அது....என் அருள் அப்பன் அருள் ஜோதி அது...சீர்ஜோதி அது பெருஞ் ஜோதி அது... ஏறும் பெரும் ஜோதி அது. என்னுள் அது ஏறும்போது திரை அது விலகியது...என்னுள் அது ஏறும் நிலையில் ஜோதி அது ஜோதி அது...திரை எனும் திரை அது அருட்பெருஞ்ஜோதி அது...

திரை விலக உங்களில் இருக்கும் ஜோதி அதனைச் சுடர்விட செய்யுங்கள். என் அப்பன் அகத்தியன் உங்களுக்குள் வந்து அத்திரையை விலக்கிவிடுவார். அதுவே இப்பாடலின் பொருள். என் அப்பன் அகத்தியன் உங்களுக்குள் இருந்து வழி நடத்தி வருகிறார். அவன் வழியிலே நடந்து வாருங்கள். அத்திரை விலக்குவதற்க்கு அவன் அருள் புரிவான். அருட்ஜோதி உங்களை ஆசீர்வதித்தது. அருட்பெருஞ்சோதி ஆண்டவர் உங்களை ஆசீர்வதித்தார். செல்லும் வழி சரி. அகத்தியன் அருட்ஜோதியை நோக்கி அழைத்துச் செல்வான்.

Ramalinga Adigal reminds us of Tirumular's song. 

மனத்து விளக்கினை மாண்பட ஏற்றிச்
சினத்து விளக்கினை செல்ல எருக்கி
அனைத்து விளக்குந் திரியொக்க தூண்ட
மனத்து விளக்கது மாயா விளக்கே

Agathiyar remains a guiding light to us, then, now, and forever. Tavayogi who achieved the state too is trying his level best to see that we achieve these states says Dhanvantri. S.Janarthan in his "Dhyana Yogam", published by Aruligu Amman Pathipagam, Chennai gives a gist of this song, "Lighting the Light on the topmost platform of Agnai, and subsequently kindling the other lights to burn with a similar intensity." 

மேல் மாடமென்ற ஆக்ஞா ஸ்தானத்தில் ஒளி ஏற்றி, பிறகு கீழ் நிலையில் உள்ள மற்ற விளக்குகளும் அணைந்து போகாதபடி எல்லாவற்றிலும் திரியை ஒருசேர தூண்டிவைத்தல்.   

So we are asked to embark on this journey. We have arrived at the right place and time by the grace of the guru, where our soul having seen its desires fulfilled, through having the experiences that it had sought to live out, slowly realizes that all this is false and impermanent. So too did they shift us away from rituals telling us to take it up only when necessary. It begins its search to know that which is one and remains forever. At that moment Siva comes as the guru to draw the curtain and show us our true self. Siva who veiled all that he created, expects us to know and experience the false before coming to know and experience the truth. When the veil is then drawn aside, he shows himself, and the truth dawns. Agathiyar has asked us to "Know thy self first, then you shall come to know me." This is what the Siddhas are currently doing. They have come to redeem us. Bringing all of us to burn with such intensity that the veil that hides Arutperunjhoti burns and dissolves. Arutperunjhoti Andavar comes down to reclaim us into his loving arms. When many voiced out their concern and fear that the Siddhas would break up families they fail to understand that they only break up our hold on all things. Hence it seems we are moving away from the family. In reality, we stand aloft but in it. 

Finally, Agathiyar asked those gathered to follow the blog for he shall speak about the soul next. I too am eager to learn about the soul. Let us wait for Agathiyar to furnish us with the details and reveal further secrets. 

இனி இவன் மூலம் உங்கள் மொழியில் பேசுவேன். இவன் எழுதுக்களை படியுங்கள். அவை என் கருத்து. இனி ஆத்மவை பற்றி நிறைய சொல்வேன்.