In a timely manner, I received a Pendrive of videos and photos of the recent Kallar fest and copies of Mataji Sarojini Ammaiyar's book on our guru Tavayogi Thangarasan Adigal and his lineage of gurus. I collected it from a devotee who returned to Malaysia. I got to work immediately on Mataji's speech and uploaded it. Her speech was about who the Siddhas were.
After Tavayogi's demise in 2018 Mataji has successfully hosted the annual Jayanthi celebrations for Agathiyar continuing in the tradition of Tavayogi. I asked her if she would downsize the event to a day from the original two day and drop some of the programs. But she told me the tradition shall live. She has installed a granite statue of Lord Ganapathy and completed the samadhi structure for Tavayogi, also in granite much earlier. She took the stage to invite and speak to the few who gathered in view of the pandemic at the ashram grounds last December. She released a book carrying short notes on the origin and life of Agathiyar, Ramalinga Adigal, Jeganatha Swamigal, Chitramuthu Adigal, Tavayogi Thangarasan Adigal, and finally herself. I was blessed to be asked to contribute a piece on my days with Tavayogi both in Malaysia and India. It was truly a great honor bestowed on me to be asked to write a page in a book that was dedicated to our gurus and the lineage. I am happy that she documented these stories for future generations to know about the place and the gurus. The book is available from Kallar ashram.
I only came to know Tavayogi in 2005. So my stories of him and my travels with him start from my first meeting with him in Malaysia that year. As the one who truly was by his side since the days of Tavayogi chairing the Pattimandram or debate, assisted him with his ashram chores and work and was a fellow disciple of Chitramuthu Adigal, I requested Mataji to write about our guru and she did, bringing it out in months and launched the book during the last vizha. I have reproduced some portions of the book and translated them as below.
Mataji writes that just as their guru Chitramuthu Adigal had to go through trying and difficult times, both Tavayogi and Mataji too had faced such difficulties. Her sufferings brought her to Tavayogi who took her to his guru Chitramuthu Adigal. From then on life changed for the better for her. She teamed up with Tavayogi to spread the word of the Siddhas. They brought Tavam and Gnanam that was the wealth of the Siddhas to those who were prepared to receive. Their wish was to see men and women turn into Siddhas. They worked to inculcate the need to make charity a part of the seekers' lives. Mataji took over from him or rather succeeded Tavayogi as head of the Agathiyar Gnana Peedham in Kallar after his demise on 3.7.2018.
My piece is as follows,
2004 ஆம் ஆண்டில், தவயோகி தங்கராசன் அடிகளார் மலேசியாவில் பணிபுரியும் இந்தியக் குடிமகனுடன் மலேசியாவுக்குச் வந்தார். கோலாலம்பூர் தெருக்களில் தனியாகத் தவிக்கப் படவிடார். தவயோகி மலேசியாவில் இருந்த சௌந்தரராஜனைத் தொடர்பு கொள்ள சௌந்தரராஜன் அவரை வந்து அழைத்துச் சென்றார். அகத்தியரின் அறிவுறுத்தலின்படி மலேசியாவில் தனது முதல் உரையை நிகழ்த்தத் தவயோகி பூச்சோங்கில் உள்ள பெருமாள் கோயிலுக்குச் சென்றார்.
கல்லாருக்கு வந்த அப்பனா நாகப்பனைச் சந்தித்த பிறகு, தவயோகி 2005 ஆம் ஆண்டு மீண்டும் மலேசியாவுக்குச் வந்தார். அப்பனாவின் அழைப்பின் பேரில் தவயோகி மலேசியாவில் பத்து கேவ்ஸ்சில் உள்ள விஸ்ம கெரிங்காட்தில் ஸ்ரீ அகத்தியர் ஞான பீடத்தைத் திறந்து வைத்தார்.
2005 ஆம் ஆண்டு விஸ்ம கெரிங்காட்தில் உள்ள ஸ்ரீ அகத்தியர் ஞானபீட வளாகத்தில் அடிகளாரை முதன்முதலில் சந்தித்தேன். தவயோகி தங்கராசன் அடிகளாரின் பெயர் அவரைச் சந்திப்பதற்கு நான்கு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எனக்குச் சொல்லப்பட்டது. நாடிகுரு செந்தில்குமார் அவர்கள் 2002 ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாட்டின் கல்லாரில் அகத்தியருக்கு கோயில் கட்டுவதற்கு தாய்வீடு தங்கராசன் அடிகளின் ஒரு துண்டுப் பிரசுரத்தை என்னிடம் கொடுத்தார். நான் அந்தத் துண்டுப் பிரசுரத்தை வைத்திருந்தேன். 2005 ஆம் ஆண்டு அடிகளினால் மலேசியாவில் விஸ்ம கெரிங்காட்தில் அகத்தியர் ஞானபீடம் திறக்கப்பட்டது குறித்து தமிழ் நாளிதழ்கள் செய்தி வெளியிட்டபோது, நான் பதுக்கி வைத்திருந்த துண்டுப் பிரசுரத்தைத் தேடினேன். தவயோகியைப் பார்க்கக் சென்ற பொது அதைக் உடன் கொண்டு சென்றேன். துண்டுப் பிரசுரம் அவருடையது என்பதை உறுதிப்படுத்தினார். தவயோகி என்னைச் சீடனாக ஏற்றுக்கொண்டார். தீச்சையும் அளித்தார். இவ்வாறு ஒரு குருவிற்கும் சீடருக்கும் இடையே ஒரு அழகான உறவு தொடங்கியது அன்று.
அதன்பின், தவயோகி கல்லாரில் உள்ள தனது ஆசிரமத்திற்கு என்னை அழைத்தார். எனக்குச் சித்தரின் வாழ்க்கை காட்டப்பட்டது. நான் அதிகாலை நடைபயிற்சிக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டேன். ஊட்டியின் மூலிகைகள் நிறைந்த மலைகளில் மூலத்தைக் கொண்ட அருகில் உள்ள ஓடையில் நாங்கள் குளித்தோம். சித்தர்களுக்குப் பூசை நடத்துவது எப்படி என்று எனக்குக் காட்டப்பட்டது. எனக்குத் தர்மம் செய்யவும், ஏழைகளுக்கு உணவளிக்கவும் வாய்ப்பு அளிக்கப்பட்டு. பின்னர் மற்றோரு தீட்சையும் அளிக்கப்பட்டது.
அகத்தியம்பள்ளி அக்னிபுரீஸ்வரர் கோவிலில் உள்ள அகத்தியர் சன்னதி, தஞ்சையில் பிரகதீஸ்வரர் கோவிலில் உள்ள கருவூரார் சன்னதி, சென்னிமலை முருகன் கோவிலில் உள்ள பிண்ணகீஸ்வரர் சமாதி, சிவன்மலையில் உள்ள சிவவாக்கியர் சமாதி, ஊதியூர் மலையில் உள்ள கொங்கனர் குகை, குற்றால மலையில் உள்ள அகத்தியர் குகை, ராமலிங்க அடிகளார் குகை, தக்ஷணாமூர்த்தி குகை, குற்றாலேசுவரர் கோவிலில் உள்ள அகத்தியர் சன்னதி, பழனியில் போகரின் சமாதி உள்ளிட்ட சித்த சமாதிகள், மற்றும் குகைகள் தவயோகியால் அடியேனுக்கு யாத்திரையாக அமைய பெற்றதை பாக்கியமாகக் கருதுகிறேன்.
தவயோகி என்னை அவர் முன் உட்கார வைத்து எனக்கு உபதேசம் செய்ததில்லை; மாறாக நான் அவரைக் கவனித்து கற்றுக்கொண்டேன். அவர் எப்படி வாழ்ந்தார் என்பதை பார்க்கும் வாய்ப்பு எனக்குக் கிடைத்தது. அவர் வாழ்ந்த எளிமையும்; அவரிடம் உள்ள இரக்கத்தையும் கண்டேன். அவரிடம் உள்ள அடக்கத்தைக் கண்டேன். தம்மிடம் வருபவர்களை எல்லாம் உட்கார வைத்து உபசரிப்பது வழக்கம். பிரச்சனைகளுடன் வந்தவர்களிடம் அவர் அதைச் சமாளிப்பதற்கான வழிகளையும் பரிந்துரைகளையும் கூறுவார். மேலும் இந்தப் பிரச்சனைகளைத் தீர்க்கச் சித்தர்களிடம் பிரார்த்தனை செய்யுமாறு கேட்டுக் கொள்வார். அவர் மக்களின் கர்மாவை எடுப்பதைத் தவிர்த்தார்.
சித்த மார்க்கத்தின் அடிப்படைகளை மக்களுக்கு எடுத்துரைப்பார். இந்த அறிவைப் பெறுவதற்கு நான் 12 ஆண்டுகள் காத்திருக்க வேண்டும் என்று அவர் ஒருமுறை என்னிடம் கூறினார். அவருடைய உண்மையுள்ள உதவியாளரும் சீடருமான மாதாஜி சரோஜினி அம்மையாரும் அவர் இந்த அறிவை வெளிப்படுத்தும் நாளுக்காகப் பொறுமையாகக் காத்திருந்தார்.
தாயகமிலிருந்து மலேசியாவிற்கு மறுபடியும் வந்த தவயோகி என்னுடன் தபாவில் உள்ள பரமகுரு ஸ்ரீ ஜென்நாத சுவாமிகளின் சமாதிக்குச் வந்தார். தவயோகி பின்னர் எனக்கு ஆசனங்களைப் பொக்கிஷமாகவும், அதனைப் போற்றவும், நடைமுறைப்படுத்தவும் கற்றுக்கொடுத்தார். அபிசேகம் மற்றும் ஹோமம் போன்ற சடங்குகளை எவ்வாறு செய்வது என்று அவர் எனக்குக் காட்டினார். அவருக்கு உறுதுணையாக இருந்த மாதாஜியும் அடியேனுக்கு பல வழிகளில் போதித்தார்.
மலேசியாவில் உள்ள புக்கிட் ரோட்டனில் ஒரு சக்தி ஆலயம் கட்டும் பணியில் ஈடுபட்டிருந்த சிவஸ்ரீ முத்துக்குமார சிவாச்சாரியார் தவயோகியிடம் கோயில் வளாகத்தில் சமாதி உள்ளதா அல்லது குறைந்தபட்சம் சித்தர்களின் நடமாட்டம் உள்ளதா என்று கண்டறிய அழைப்பு விடுத்தார். தவயோகி என்னைப் புக்கிட் ரோட்டனுக்குத் துணை வர அழைத்தார். நாங்கள் செல்வதற்கு முன், தவயோகி வேப்பம் மரத்தின் கிளையில் குறிப்பாக Y வடிவ கிளையைத் தேடினார். நான் என் வீட்டின் முன் நட்டு வைத்திருந்த மரத்தின் கிளையை அவர் உடைத்து தன்னுடன் எடுத்துச் சென்றார். கோவில் மைதானத்திற்கு வந்ததும், தவயோகி அச்சக்தியுள்ள இடங்களைக் கண்டறிய அந்தக் கிளையைப் பயன்படுத்தினார். அவர் தனது இரண்டு கரங்களிலும் கிளையை இருக்க பிடித்திருந்தாலும், அவர் ஒரு இடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்திற்கு இழுத்துச் செல்லப்பட்டார். அப்போது இன்னும் கட்டுமானத்தில் இருந்த கருவறை வரை சென்றதும் அக்கிளை இரண்டாக உடைந்தது. அங்குச் சக்தி இருப்பதாகவும் அந்த இடத்தில் சமாதி இருந்ததையும் சொன்னார். சிவாச்சாரியார் சமாதிக்கு நேர் மேலே மூல சன்னதியை வைத்தது மிகவும் சிறப்பு என்றார்.
மீண்டும், சிவாச்சாரியாரின் வேண்டுகோளின்படி, தவயோகி அகத்தியருக்கு சன்னதி ஒன்றையும் காட்டிக்கொடுத்தார். தவயோகி சிவாச்சாரியாரின் உள்ளங்கையில் சுண்ணாம்பு பூசி, அவரை ஒரு இடத்திலிருந்து மற்றொரு இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார். இறுதியாகக் கோயில் வளாகத்திற்கு வெளியே ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில், வெள்ளை நிறத்தில் இருந்த சுண்ணாம்பு பசை சிவப்பு நிறமாக மாறியது. தவயோகி சிவாச்சாரியாரிடம் அகத்தியருக்கு அவ்விடத்தில் கோயில் அமைக்கச் சொன்னார்.
மலேசியாவில் அகத்தியர் மற்றும் சித்த போதனைகளைப் பிரச்சாரம் நடந்தேற பல இயக்கங்களை நிறுவத் தவயோகி உதவியுள்ளார்.
கோலாலம்பூரில் நடைபெற்ற முதல் உலக சித்த தத்துவ மாநாட்டிற்கு புரவலராக இருந்தவர் தவயோகி தங்கராசன் அடிகளார்.
Tavayogi after his extensive travels through the length and breadth of India and years of tapas in the caves in the jungles wanted to go into samadhi. But Agathiyar and his guru Chitramuthu Adigal and Paramaguru Jeganatha Swamigal had other plans for him. They sent him to Malaysia where these gurus once walked across the country so that we could be saved and roped in into the path too.
In 2004, Tavayogi accompanied an Indian citizen working in Malaysia, to Malaysia only to be left stranded alone on the streets of Kuala Lumpur. He contacted the only reference he had in Malaysia, Soundarajan. Soundarajan took him in. Tavayogi found his way to Lord Perumal’s temple in Puchong where he gave his first talk in Malaysia, as instructed by Agathiyar.
After meeting Appana Nagappan in Kallar, Tavayogi traveled again to Malaysia in 2005 at the invitation of Appana to officiate the opening of his movement the Sri Agathiyar Gnana Peedham at Wisma Keringat in Batu Caves, Malaysia which was affiliated to Tavayogi.
I met Tavayogi Thangarasan Adigal for the first time at the premises of the Agathiyar Gnana Peedham in 2005. Tavayogi Thangarasan Adigal’s name was mentioned to me four years prior to meeting him. Nadi Guru Senthilkumar handed me a leaflet in 2002 appealing for donations from Thaiveedu Thangarasan towards the building of a temple for Agathiyar in Kallar, Tamilnadu. I had kept that leaflet. When the Tamil language newspapers carried news about the opening of the Agathiyar Nyana Peedham in Malaysia by Tavayogi Thangarasan Adigal in 2005, I searched for the leaflet that I had stashed away. I took it with me to see Tavayogi. He confirmed the leaflet was his. Tavayogi accepted me as his disciple amongst many others. Thus began another beautiful relationship between a guru and a disciple.
Subsequently, Tavayogi invited me over to his ashram at Kallar. I was shown the life of a Siddha; I was taken on early morning walks; we bathe in the nearby stream that had its source in the mineral and herb-rich mountains of Ooty; I was shown how to conduct prayers to the Siddhas; I was given an opportunity to do charity and feed the poor, and was given an initiation; I was blessed to be taken on a pilgrimage by Tavayogi to Siddha samadhis, caves, and temples which included Agathiyar’s temple at the Agneepureeswarar temple in Agasthiyampalli; Karuvurar’s temple at the Breehadeshwarar temple in Tanjore; Punakeeswarar’s samadhi at Chennimalai, Kovai; Sivavakiyar’s samadhi inside the temple at Sivanmalai, Kovai; Konganar’s cave at the hills of Uthiyore in Kanganam, Kovai; Agathiyar’s cave in the hills of Courtalam, Ramalinga Adigal’s cave and Dhakshanamurthi’s cave also in the hills of Courtalam; Agathiyar’s temple at Kutraleshwarar temple in Courtalam; Agathiyar’s temple at the Agathiyar’s Fall in the Pothigai hills, and Bhogar’s samadhi at Palani.
Tavayogi did not have me sit in front of him and preach to me; rather I had to observe and learn from him. I was given an opportunity to watch how he lived. I saw the humbleness in him; the kindness in him; and the simplicity with which he lived.
He used to sit and entertain all those who came to him. To those who came with problems he did not duel into the problems trying to find ways and suggests means to overcome it but instead asked that they pray to the Siddhas to help clear these problems. He avoided taking on the karma of people.
Tavayogi was not one who easily parts with the intricate workings of the spiritual world. He preaches the basics of the Siddha path to the masses. He once told me I had to wait 12 years before he would part with this knowledge. His ever-faithful aid and disciple Mataji Sarojini Ammaiyaar too is waiting patiently for the day when he would reveal this knowledge.
Back home in Malaysia Tavayogi accompanied me to his Paramaguru Jeganatha Swamigal’s samadhi in Tapah.
When Tavayogi visited Malaysia later, he taught me Asanas, which Agathiyar tells me in the Nadi, is to be treasured, cherished, and put into practice. He showed me how to perform rituals like Abhisegam (ablution of the idol) and lighting the sacrificial light or fire (Homam).
Shiva Sri Muthu Kumara Sivachariar who was in the midst of building a Sakti temple at Bukit Rotan in Malaysia invited Tavayogi over to the temple grounds to identify if there was a samadhi or at least the presence of Siddhas at the location of the temple he was building.
Tavayogi invited me to accompany him to Bukit Rotan. Before we left, Tavayogi wanted a branch from the Neem or Veppam tree. Tavayogi specifically searched for a Y-shaped branch. He snapped the branch from the tree that I had planted in my home. On arrival at the temple grounds, Tavayogi used the branch to locate energy spots. Even as he held the branch firmly in both his hands, he was being dragged from one spot to another until the inner sanctum, which was still under construction, where the branch snapped into two. He tells us the signs were there and that there was a samadhi at that spot. He told Sivachariar that he had chosen wisely to place the inner sanctum directly above the samadhi.
Again, at the requests of Sivachariar, Tavayogi led us to a spot where a shrine will be built for Agathiyar. Tavayogi placed lime paste on the palm of Sivachariar and led him from one spot to another and finally when at a particular spot outside the temple complex, the lime paste that was white became red in color. Tavayogi told Sivachariar to put up the temple for Agathiyar at this spot.
Tavayogi has helped set up several movements propagating Agathiyar and the Siddha teachings in Malaysia.
He was the patron for the first and second World Conference of Siddha Philosophy held in Kuala Lumpur and Chennai respectively.
The notes on Agathiyar, Ramalinga Adigal, Jeganatha Swamigal, Chitramuthu Adigal, and the origin of the Kallar Ashram are all too well known to visitors, devotees, and followers who frequent and follow and keep abreast with the latest updates of the ashram. These have been posted in this blog and the numerous websites that I had created earlier and have been uploaded on my YouTube channel too.