Tavayogi in referring to Agathiyar's "Sowmiya Saagaram" states our purpose here is to understand the origin and end of Param or Para Sorupam or Siva or Siva Rupaa Rupam or Vettavezhi, the void that shines as Jothi. One who has attained the knowledge of the secrets of the Vettavezhi Prapancham will transform their physical form into a subtle form, and settle in the Jothi that is the source of the subtle too.
வெட்டவெளி பிரபஞ்ச ரகசியம் உணர்ந்தவர்கள் தன்னுடைய தூல உடலைச் சூட்சுமமாகி அந்தச் சூட்சும உடலுக்கு ஆதாரமாக மற்றும் காரணமாக இருக்கின்ற முதலும் முடிவுமாக இருக்கின்ற ஜோதியில் ஜோதியாக இருப்பார்கள்.
Agathiyar reveals to his student Pulastyar that the Siddhas are in the form of Jothi, in the Jothi and as the Jothi and that, that Jothi is Sivan.
அகத்தியர் தன்னுடைய சௌமிய சாகரம் (111), தன்னுடைய மாணவனான புலத்தியருக்கு ரிஷி முனிவர் பிறப்பைப் பற்றி கூறும்போது,
காணவே சிவஞானம் உணர்ந்தோர் தானும்கருணையுள்ள மாதவத்தோர் பெருமை தானும்
பேணவே தூலமதைச் சூட்சுமமாக்கி
பிலமான சூட்சுமத்துக் காரணமாய் நின்று
தோணவே ஆதி அந்தம் ஒன்றாய் நின்று
துலங்குகின்ற சுடரொளியில் சோதியாகிப்
பேணவே பூமியில் வந்து அவதரிப்பார்
பிறந்தாலுஞ் சிவயோகி யாவார் பாரே
மேற்கண்ட பாடலின் பொருளானது சிவஞானம் உணர்ந்தவர்கள் அதாவது வெட்டவெளி பிரபஞ்ச ரகசியம் உணர்ந்தவர்கள் கருணையுள்ள அந்த தவப்பெரியோர்கள் பெருமையை வாய்விட்டுச் சொல்லமுடியாது. அவர்களெல்லாம் தன்னுடைய தூல உடலை சூட்சுமமாகி அந்த சூட்சும உடலுக்கு ஆதாரமாக காரணமாக இருக்கின்ற முதலும் முடிவுமாக இருக்கின்ற ஜோதியில் ஜோதியாகி இருப்பார்கள். இந்த பூமியில் வந்து அவதரிக்கின்றபோது சிவயோகியாக ஆவார்கள் என்று கூறுகின்றார்.
மேற்கண்ட பாடல் விளக்கத்தின் மூலம் சித்தர்கள் வெட்டவெளியில் ஜோதியில் ஜோதியாக கலந்து நின்று மரணமில்லாத பெருவாழ்வைப் பெற்று வாழ்கின்றார்கள் எனபது ஆதார பூர்வமாகத் தெரிகிறது.
Tavayogi explains further that when Siva initiated creation in association with the Jothi that stood as Paraaparam, Sivam came forth from the Param neither with form nor formless, registering itself only as a sound. The first sound created was sustained in space. From Siva came Sakti. Sound (Natham), Sivam, and Sakti, identified as AUM, gave forth seven forms namely: Sivam, Sakti, Sadasivan, Maheswaran, Rudran, Vishnu, and Brahma. The manifestations of the divine energy that takes various forms for its purposes are from one source and finally merge into it once it serves its purpose. That source is light or Jothi or Sivan.
He wrote in his book "Andamum Pindamum",
The flame that is lit in an oil lamp is Sudar. When it envelops the space it is referred to as Jothi. In the beginning, there was a light that enveloped all. That was Jothi. That was Sivan. From the passive Sivan came forth the dynamic Sivam.
இன்று பெரும்பாலோர் ஜோதி வழிபாடு என்று சொல்லி விளக்கில் என்னை ஊற்றி நெருப்பு பற்றவைத்து திரியில் எரியும் நெருப்பை வழிபடுகிற காட்சியை காண்கிறோம். விளக்கிலே எரிகிற நெருப்புக்கு சுடர் என்று பெயர். அதாவது ஒளியின் திரட்சி நிலைக்கு சுடர் என்று பெயர். ஒளியின் படர்ந்த நிலைக்கு ஜோதி என்பது பெயர். உதாரணமாக இருட்டறையில் விளக்கு ஏற்றி வைக்கிறோம். விளக்கு திரியில் எரியும் நெருப்பு சுடர். அறையில் உள்ள பிரகாசமே ஜோதி. அதுபோல் ஆதியிலே வெட்டவெளியிலே தோன்றிய பிரகாசமே ஜோதி. எங்கும் வியாபித்து இருக்கக்கூடிய ஜோதியே சிவன். அந்த சிவன் என்ற ஜோதியிலே இருந்து சிவம் என்கிற ஆற்றல் உண்டானது.
Tavayogi writes further. Breaking its hold on gravity one is lost in weightlessness. Similarly, man too, travels the chakras, and once he breaks the body's hold on him is freed. But unfortunately, the common man cannot travel the journey as long as he is a captive of the physical and material body. A transformation and transmutation within the depths of the body is required prior to venturing further on. The experience of this internal process that comes with the internal journey is Gnanam and Soruba Siddhi. The Siddha path leads to this experience. Man who himself is a lesser part of the bigger source through enhancing the spirit and the hidden power in him grabs the rope and makes his way little by little, to eventually merge with his source.
பூமியின் ஈர்ப்புச் சக்தியான மையப்பகுதியை கடந்து எந்த ஒரு பொருளோ புவி ஈர்ப்புத் தன்மைக்கு அப்பால் சென்றால் அது வெட்டவெளியில் சுதந்திரமாக மிதக்கிறது என்று விஞ்ஞானம் கூறுகிறது. அதேபோல் மனிதனும் தன்னை கீழ்நோக்கி இருக்கும் மூலாதார சக்தியை மேல் நோக்கிச் செலுத்தினால் பிண்டத்தின் ஈர்ப்புச் சக்தியை கடந்தால் மனிதனும் வெட்டவெளியில் சுதந்திரமாக இருக்கலாம். ஆனால் மனிதன் உடலில் இருக்கும் வரை மேல்நோக்கிப் பயணம் செய்ய முடியாது. ஆகவே பஞ்சபூத உடலை வேதியியல் மாற்றத்தால் மாற்றி மூல அணுவாக மாற்றி புவியீர்ப்புக் கோட்டை கடந்து வெட்டவெளியில் சேர்ந்து சுதந்திரமாக உலாவுவதே ஞானம் ஆகும். அதுவே சொரூப சித்தி எனப்படும். அதை போதிப்பதுதான் சித்தர் நெறி. பிரபஞ்சத்தின் சிறிய அணுவான மனிதன் மூல சக்தி என்கிற கயற்றின் நுனியைப் பிடித்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பிரபஞ்ச பேராற்றலின் பரமாணுவை அடைந்து அதோடு ஐக்கியமாக முடியும் என்று கண்டுபிடித்தான். கண்டுபிடித்து அடைந்தவன் சித்தன். வெட்டவெளியில் ஜோதியாக இருப்பவனும் சித்தனே. வெட்டவெளி ஜோதியாவதே ஞானம். அதுவே பிரம்மரகசியம்.
Agathiyar told me Gnana was not given by him, but I had to earn it by placing concerted efforts in moving within. The experiences that unfold during this journey of going within and traversing each chakra till we reach the highest is indeed Gnanam. He added that the experiences would vary from person to person.
Tavayogi would sing Ramalinga Adigal's plea இன்று வருமோ yearning for the day when he could join the rank and fold of the Siddhas who had merged into the Light. He would automatically cry each time he began to sing this song and bring tears to our eyes too.
இன்று வருமோ நாளைக்கே வருமோ அல்லது மற்றென்று வருமோ அறியேன் எங்கோவே - துன்றுமல வெம்மாயை அற்று வெளிக்குள் வெளி கடந்து சும்மா இருக்கும் சுகம்.
When I sang this verse to Agathiyar, he questioned me asking if I knew its meaning? I told him I only knew how to sing but never understood its meaning. Agathiyar says,
"வெளிக்குள் வெளி கடந்து" அப்பொருள் அறிவாயா? உன்னை நீ முழுதும் அறிந்து உன்னைச் சுற்றி இருக்கும் கணங்கள் அறிந்து எதுவும் நிலை அற்றது என்று நீ அறியும் அத்தருணம் வெளிக்குள் நீயே வெளி கடப்பாய். அத்தருணமே சும்மா இருப்பது."
Agathiyar explains to me that when we fully understand ourselves and gain self-realization; when we understand the Ganangal or Gnanas or "body of attendants or "the company and assemblage or association of men formed for the attainment of the same aims" or "council or assembly convened to discuss matters of religion or other topics" (Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Gana); and come to finally realize that nothing is permanent, at that moment we shall enter and remain in the void of space (Vezhi Kadappathu). That is just "being" or Summa Erupathu. Everything dissolves into IT; a state of sunyam or void or silence. When we go within its silence is heard. Mere or sheer existence in its presence is known. No labels, forms, or sounds. Just existence. This is the state mentioned by Agathiyar. I had a taste of it for a brief moment recently where I just was in the state of "Being" where only a vast expanse existed.
A friend and a reader of this blog sent me Krishnaveni Amma of Kalyana Theertam's understanding of Light many years back.
"I read your post on Jyothi. Some time ago, Amma spoke about Lord Shiva as effulgence itself. That was how He stood at Tiruvannamalai,...A pillar of light. His true nature. But, how could the rest of Creation visualize Him? The light as we know it, is impure. The internal Jyothi that the Masters want us to "see", is the same effulgence, and, is pure. Creation comes forth from the Divine Mother, and for any creation to take place, it needs space and time to incubate, mature, and be released. Such is the nature of the Divine Mother. She is the heat, of that effulgence. Together, as Lord Arthanareeswara, they incubate and bring forth Creation. All possible forms and sources of light in the cosmos have heat, as an indispensable accompaniment. He, in His pure form, is pure effulgence. Out of His infinite Grace, He brings forth Shakthi and begins Creation, for our salvation."