Our problems will never go away. The reason is that we tend to carry them with us wherever we go. Won't it be wonderful to leave them behind when going on a vacation for instance? Or going to a retreat or ashram? We have to learn to leave things behind. We have to let go and enter a new space naked and empty so that we can take in the energy and the vibes, the smell, sound, and the sights of the place. Why did our elders build temples in the hills, mountains, and jungles? The very place cleanses us, nourishes us, and energizes us. Hence we come back renewed.
Man needs someone to talk to, to lean on, to cry over his shoulders, to embrace and love him. In the event, there is no one God is there. He makes his way to the temples and cries before him in silence. He feels relieved as he lays his baggage and burden at God's feet and returns home. God listens but sadly we do not. Even if God was to show a sign we are too busy to notice it. Some see these signs but logic and learning interfere and they ignore them. Others might take heed but decide to improvise, modify, change, and alter, hence having it lose its effectiveness or render it completely useless. Yet others might keep it in view, or postpone it for a later date where it would then be not applicable.
Keep God as your buddy for all your needs. Talk to him. Touch him. Caress him. Love him. He shall never leave you. He will never desert you. He shall be the strength in us. He shall come as the solution to us. Agathiyar tells us that the power of the Prapanjam is limitless. இந்தப் பிரபஞ்ச சக்தி எண்ணில் அடங்காதவை. We understand the state of Agathiyar now when he says that the Prapanjam is in him and he is in the Prapanjam. He gives us the much-deserved boost that we all need. He says time and tide do not wait for a man. Make a decision on time and stick to it. Walk the journey you decided. Our decision is that of the Atma. That decision belongs to the Atma. That Atma belongs to him. He asked that we fear not and walk his path.
காலம் உங்களை நிறுத்தி விடாது. புரண்டு ஓடும். காலத்தில் நிலையாய் ஒரு முடிவினை எடுத்து அதன் பின் செல்லுங்கள். இவ்விடத்தில் ஒரு முடிவு செய்து விட்டால் அதனோடு பயணிங்கள். தளர்ந்தால் குழப்பம் மட்டுமே மிஞ்சும். உங்களுடைய முடிவு உங்களின் ஆன்மாவையே சார்ந்தது. அந்த ஆன்மா என்னையே சார்ந்தது. யாருக்கும் எவருக்கும் பயமின்றி என் வழியில் வாருங்கள்.
He speaks about the invincible strength of man. That strength Agathiyar and Tavayogi say is the Arivu or the ability to think clearly that can bring down walls. Never submit to failure.
ஈசனால் படைக்கப்பட்ட மனிதனுக்கு ஆற்றலாய் அறிவு இருக்கிறது. யாம் அதை எப்போதுமே ஆற்றல் என்று கூறுவோம். மனிதனின் ஆற்றலைக் கொண்டு எதையும் சாதிக்கலாம். துவண்டு பொய் அமர வேண்டாம்.
Man needs to clearly define and separate sufferings and problems. Sufferings are due to things beyond our control as famine, war, calamities, etc while problems can be solved and solutions found with a little bit of thinking.
I am 64 now. Looking back on this journey and life, I now come to see how God was very much with me right from when I was conceived. Agathiyar explains the process.
உடல் என்பது ஐந்து உலோகங்களின் நுண்ணுயிர்களின் அளவுகளைத் தாங்கிக் கொண்டு பிண்டம் ஒன்றினை உருவ வடிவமாய் கர்ப்பகிரகத்தில் நிலை பெறுகிறது. பஞ்சபூதம் ஆகிய நீர், நிலம், ஆகாயம், காற்று, நெருப்பு அனைத்தும் தாய் தந்தையின் உடலிலிருந்தே எடுக்கப்பட்டு சிசுவின் உடலைப் பிறப்பிக்கின்றது. பிறக்கும் சிசு கருவுற மூலமாக இருப்பது பிராணவாயு. பிராணவாயு ஆணின் அணுக்களிலும் பெண்ணின் அணுக்களிலும் ஊடுருவி ஒன்றெனக் கலந்து பிரதான பொருள் வடிவம் அடையும் தன்மை உண்டானால் அங்கு உயிர் சக்தி உருவேற்ற படுகிறது.
The Pranavayu is the primary cause of the conception of an embryo and a fetus. It flows in with the elements from both the parent moving it to take a shape that has the potential to become life. Life is hence given to the embryo. Air is breathed into the Pindam.
Pon. Govindasamy in his "Vallalaarum Brahma Gnana Sangamum", Bharath Book Bureau, Chennai, draws a chain of evolution here. The souls that were once atoms took on the form of Bhuta as in Pancha Bhutam or the five elements. Later changing into minerals, took on the plant form. Entering the forms of animals, they were reborn as humans. Finally, they end the journey here as Jeevan Muktas. This is not something that happens beyond and outside of the body. It is solely the maturity of the individual Soul or Jeeva. Thus, the journey is already charted for every one of us. It is just a matter of space-time before it is attained or should I say reduced to its original form.
அணுக்களாகயிருந்த ஆன்மாக்கள், பூதவர்க்கங்களாக உருவெடுத்துப் பின் தாது வர்க்கங்களாக மாறி, பின் தாவர வர்கத்தையடைந்து, பின் விலங்கு வர்க்கத்தில் புகுந்து, பின் மானிட வர்க்கத்தில் ஜனனம் எடுத்து, இறுதியில் ஜீவன் முக்தர் வர்க்கத்தில் பரிபூரண தசையையடைகின்றன.
Tavayogi in his "Atma Thattuvam" describes the Jeeva as the merger of Udal and Uyir. உடலும் உயிரும் சேர்ந்து செயல்படுகின்ற ஒரு பொருளைதான் ஜீவன் என்கிறோம். உயிர் உடல் இரண்டையும் இணைத்து வைக்கின்ற ஒப்பற்ற கருவியே ஆத்மா எனப்படும். Like Agathiyar, Tavayogi too states that the Atma is a tool that binds both the Uyir and Udal. Though it is supposed to take charge and control of the Udal and Uyir, when we are caught in the grips of Maya or illusion in this world, we never realize its existence.
ஆன்மா உடலையும் உயிரையும் தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துக் கொள்ளும் ஒரு சூச்சமம். இந்தச் சூச்சமத்தை பிறந்த குழந்தைகள் 1 முதல் 5 வராகை வரையிலும் உடன் இருந்து மறையும். மறைத்தலின் காரணம் இன்னதென்று இப்போது உனக்குச் சொல்ல இயலாது. ஆனபோதிலும் ஆன்ம ஒருவரின் செயலைப் பொறுத்தே மீண்டும் அவனை வந்து சேரும். ஆன்மா உன்னோடு இருந்து உன்னை ஒரு பாதைக்கு இழுத்து செல்லும் அப்போது நீ அதனை உணர்ந்தாள், உன்னில் அதிர்வாய் தோன்றி மறையும். அந்த அதிர்வினை நீ உனக்குள் நீடிக்கப் பழகினால் உன்னால் ஆன்மா என்னும் உனது அதிர்வுகளில் ஊடுருவி என்னுள் (இறை / அகத்தியன்) வந்து சேர ஒரு வழி.
The Atma keeps both the Udal and Uyir under its grip. But the Atma soon loses its grip and hold on us between 1 and 5 Varahai, a time period used in the ancient days that I have yet to find an equivalent terminology or reference to present times. Although Agathiyar said he could not reveal the reason for the Atma to be veiled, after several readings we figured out its reason. The period where the Atma is veiled is where the process of karma takes its natural course. The Atma that originates in the realm of the divine that is known as Paramatma comes as the Jeevatma to care for the new life that is taking shape in the mother's womb, hovering and staying with the Pindam and Uyir for a period of time that Agathiyar says is between 1 and 5 Varahai and then veils itself once karma is set into motion and play. What is said to be the divine Lila is the play of karma on one's life. But Agathiyar adds that the Atma makes its presence known depending on his or her actions. When life gives a trashing, he or she begins to question why his or her life was moving the way it did. He tries to ponder and figure it out. He is then told of karma. When karma asserts itself and life takes its toll and he or she is lost for a solution and surrenders to the divine, the Atma appears to help him or her out.
ஆன்மா உனது கர்ம வினை தாங்கி வருவது அல்ல, ஆனால் ஆன்மாவே உனது கர்ம வினையைச் சரிசெய்வதற்கு உதவி புரியும்.
Agathiyar reveals a misconception that many including me, had and that I had carried in many of my earlier posts that the Atma carries the imprints of karma. It is not so. I remain corrected. Agathiyar reveals that contrary to this understanding, the Atma helps clear our karma by showing us the way.
கர்மவை சரி செய்த பின், ஆன்மாவின் தேடல் அதிகமாகி மனிதனின் அன்றாட தேடல் தீர்ந்து போகும். அவன் தேடல் முழுதாய் என்னையே தேடி வர முயற்சி செய்யும்.
Once karma is cleared, the search to know the Atma intensifies. His search for his selfish gain loses its intensity and his search to know the Self gains momentum. His seeking would be solely on knowing the Atma (Agathiyar) and reaching him.