Tavayogi once told me that the soul should be free and not caged. A child in essence is a liberated soul but we adults groom them into our clones, limited and fearful, placing our desires, grieve, rejection, acceptance, feeling and expectations etc. on them, trapping and drowning them too in what we choose to see and belief in this world.
Where was the timid shy boy who was the favorite of his relatives now? Where are the ideas and words uttered by the young adult sitting in the midst of his senior colleague at work? Where is all the knowledge accumulated from these sessions and readings? Where are the many moments of joy, he experienced in doing puja and charity? Where are the dreaded moments of pain and sufferings he went through back then? They all dispersed into thin air and even those memories too are beginning to fade. This body to shall drop to the ground. The mind shall evaporate. The breath shall leave. The senses shall fail. What then is still present and alive here right now? Existence. Knowing that we exist. Knowing that I am. Knowing that I was, I am, and I shall be forever, beyond form and name, age and color, race and boundaries. I am the Atma. Agathiyar says that Atma belongs to him. அந்த ஆன்மா என்னையே சார்ந்தது.
The Being that is in Existence brings about existence, Tavayogi in his "Atma Thattuvam" writes, உடலும் உயிரும் சேர்ந்து செயல்படுகின்ற ஒரு பொருளைதான் ஜீவன் என்கிறோம். உயிர் உடல் இரண்டையும் இணைத்து வைக்கின்ற ஒப்பற்ற கருவியே ஆத்மா எனப்படும். Like Agathiyar says, Tavayogi too states that the Atma is a tool that binds both the Uyir and Udal. Jeeva or what is commonly said to be "Life" is possible only with the merger of the physical gross body (Udal) and the breath (Uyir). The Atma takes charge and control of the Udal and Uyir. But the reason we cannot identify it is that it is subtle in nature as opposed to the gross nature of the Udal that is known through the senses and the Uyir that is known when awareness is brought to the breath. As the Uyir is known through the Udal and vice versa, we realize the importance of the Udal then and begin to treasure it. When we are caught in the grips of Maya or illusion in this world, we never realize the existence of the Atma.
Prana moves and drives the act of conceiving and formation of the embryo and later fetus overseen by the Atma for its purpose here. This Prana from both parents' mergers brings forth "Life".
பிறக்கும் சிசு கருவுற மூலமாக இருப்பது பிராணவாயு. பிராணவாயு ஆணின் அணுக்களிலும் பெண்ணின் அணுக்களிலும் ஊடுருவி ஒன்றெனக் கலந்து பிரதான பொருள் வடிவம் அடையும் தன்மை உண்டானால் அங்கு உயிர் சக்தி உருவேற்ற படுகிறது.
The 96 Tatvas that bind us together when is reconstructed and a transformation from the gross to the subtle takes place, we realize that we were the Atma in existence all along.
உடல் என்பது பஞ்ச பூதங்களில் உரு பெற்று மீண்டும் பஞ்ச பூதங்களிடம் சென்று விட்டால் உயிராகியது ஆன்மா வோடு கலந்து ஜோதிநிலையில் எம்மை வந்து அடையும். உடல் கூறு தத்துவமும் இதையே உமக்கு உணர்த்தும்.
Agathiyar has shed the notion of becoming but rather in letting go we saw the true nature of the Being in existence. To gain this knowledge we had to engage in activities just as darkness was required, suffering was necessary, turmoil and confusion served a purpose. Just as from the chaos emerges clarity, when all activities ceased what stood bare and naked was the soul. We confronted the soul in these moments of doing nothing. We merely existed then. There was no doer. There was no Karma initiating an act or Karma gained from doing an act. We were back to being zero.
பூஜ்ஜியத்துக்குள்ளே ஒரு
ராஜ்ஜியத்தை ஆண்டுகொண்டு
புரியாமலே இருப்பான் ஒருவன்
அவனைப் புரிந்துகொண்டால் அவன்தான் இறைவன்
உள்ளத்தின் உள் விளங்கி
உள்ளுக் குள்ளே அடங்கி
உண்டென்று காட்டிவிட்டான் ஒருவன்
ஓர் உருவமில்லா அவன்தான் இறைவன்.
https://www.lyricaldelights.com/2022/06/18/valar-pirai-poojiyathukkulle-oru/
Agathiyar eventually pulls the rug off our feet, as Jason Gregory says, telling us birth was not given to accomplish our wants and desires, ambitions and plans. Instead, it was to know ones Atma and to know that we are one.
மனித பிறவி கிடைத்தது உங்களின் மனித வாழ்க்கையை வாழ்வதற்கு அல்ல. ஆன்ம விடுதலை நோக்கிச் செல்லுங்கள்.
Poet Nakkirar pleads to Lord Ganapathy to grant him this realization, this state, "மனத்தே நீயே நானாய் நானே நீயாய்" in his Vinayagar Agaval.
To sense God as a vibration is to know the Atma says Agathiyar.
ஆன்மா உடலையும் உயிரையும் தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துக் கொள்ளும் ஒரு சூச்சமம். இந்தச் சூச்சமத்தை பிறந்த குழந்தைகள் 1 முதல் 5 வராகை வரையிலும் உடன் இருந்து மறையும். மறைத்தலின் காரணம் இன்னதென்று இப்போது உனக்குச் சொல்ல இயலாது. ஆனபோதிலும் ஆன்ம ஒருவரின் செயலைப் பொறுத்தே மீண்டும் அவனை வந்து சேரும். ஆன்மா உன்னோடு இருந்து உன்னை ஒரு பாதைக்கு இழுத்து செல்லும் அப்போது நீ அதனை உணர்ந்தாள், உன்னில் அதிர்வாய் தோன்றி மறையும். அந்த அதிர்வினை நீ உனக்குள் நீடிக்கப் பழகினால் உன்னால் ஆன்மா என்னும் உனது அதிர்வுகளில் ஊடுருவி என்னுள் (இறை / அகத்தியன்) வந்து சேர ஒரு வழி.
The Atma shall show us the means to know our past Karma. Settling these scores, the yearning to know increases. Our focus on material things diminishes. It now wants to know itself, the Self, the Atma, Agathiyan.
ஆன்மா உனது கர்ம வினை தாங்கி வருவது அல்ல, ஆனால் ஆன்மாவே உனது கர்ம வினையைச் சரிசெய்வதற்கு உதவி புரியும். கர்மவை சரி செய்த பின், ஆன்மாவின் தேடல் அதிகமாகி மனிதனின் அன்றாட தேடல் தீர்ந்து போகும். அவன் தேடல் முழுதாய் என்னையே தேடி வர முயற்சி செய்யும்.