If we were told in the past, that the world was not real, we have come to learn that it is pretty much real. It is just that, like the flowing river or liquid, is fluid and constantly changing. We were never the same too. Each moment cells are dying in us and are being replaced continuously. I am not the Shanmugam Avadaiyappa I was several years back. I have changed in numerous ways with much input going in and in much dropped too. So what is forever changeless then?
The Siddhas seem to be the middlemen to bring a compromise to age-held principles and come up with new means to tackle the spiritual needs of this new age souls. Agathiyar and Lobama in agreeing mutually spoke among them the need to have an audience with Lord Shiva regarding this. They allowed us to eavesdrop on their conversation.
S.N.Kandaswamy writes in his book, "The Yoga of Siddha Avvai", Babaji's Kriya Yoga and Publications, Inc, 2004, that "It becomes apparent that the path of the Siddhas was deemed by Saint Tayumanavar to be the golden means between the two extremes of Saiva Siddhanta and Vedanta for the attainments and final liberation." He adds that "The Siddhas reconciled the apparent contradictions arising out of Jnana Kanda and Karma Kanda on the one hand, Vedanta and Siddhanta on the other."
The sole purpose of coming was revealed to us by Agathiyar. பிறப்பின் நோக்கமே பிறவா தவம் பெறுவது. The purpose of taking birth was to receive the boon of not taking further births. How would that be possible? Coming to the Siddhas the first thing they reveal to us is the existence and nature of Karma which is the chain of cause and reaction that keeps us coming back. Next, they show us the means to balance the score through Sariyai and Kriyai and eventually exhaust it through Yoga and the fire of the breath and meditation. Thenceforth there is no need to pursue the path, the way, the method, the practices, etc. One just lives his given life till he is summoned or rather when he chooses to return home to the state before life and existence, the void, the space, the emptiness. Meanwhile, some souls might be given further tasks in other subtle realms.
We understand why Agathiyar who made the calling to come to his path, worship the Siddhas, came as a guru in physical form and as a bronze statue, had us perform rituals including libation to it and oblation, brought seekers and aspirants together in worship at AVM that he started, coming to speak to us through the Nadi and devotees and finally having AVM wind up and had us drop our hold on all these attachments, even asked that we drop our attachment towards him. We had to move on to the other phases that were more subtle in nature. We had to know the soul or (Jeeva)Atma with the help of the guru. We had to raise this tiny spark that originated from the Param(Atma) to burn as bright as the source with the help of the breath or Uyir given to us. All that was of concern to the body or Udal and the physical world is unimportant then. Eventually, only the awareness of the breath lingers. The heat or the Agni Jwalai resulting from this Tavam or austerity or practice shall bring us to the state of Sivam and Jothi. We return to the source.
Coming to us for the very first time many years ago, Ramalinga Adigal in an ecstatic state, surprised us with the following words describing the Jothi.
"My God came within me to grant this Jothi. Veils upon veils did he show me. It was both a spark and majestical Jothi. It was all-enveloping."
என் பெருமானே என்னுள் வந்து அருளிய ஜோதி அது....என் பெருமான் அருளிய ஜோதி அது... திரை எனும் திரை எனும் என் பெருமான் காட்டிய திரை அது....என் அருள் அப்பன் அருள் ஜோதி அது...சீர்ஜோதி அது பெருஞ் ஜோதி அது...ஏறும் பெரும் ஜோதி அது...என்னுள் அது ஏறும்போது திரை அது விலகியது...என்னுள் அது ஏறும் நிலையில் ஜோதி அது ஜோதி அது...திரை எனும் திரை அது அருட்பெருஞ்ஜோதி அது...
He was practically engulfed in it for we could see his joy and bliss that elevated him and lifted him from the ground. The few of us standing around him had to hold on tight to the devotee through whom he came less he is lifted off too. Coming back to his normalcy, he assured us that the path we took was right and that Agathiyar would show us the Jothi too. He asks us to aid the Jothi within to burn brightly.
அகத்தியன் அருட்ஜோதியை நோக்கி அழைத்துச் செல்வான். திரை விலக உங்களில் இருக்கும் ஜோதி அதனைச் சுடர்விட செய்யுங்கள். என் அப்பன் அகத்தியன் உங்களுக்குள் வந்து அத்திரையை விலக்கிவிடுவார். அதுவே இப்பாடலின் பொருள்.
Agathiyar in his "Sowmiya Saagaram", reveals to his student Pulastyar that the Siddhas are in the form of Jothi, in the Jothi and as the Jothi, and that, that Jothi is Sivam.
அகத்தியர் தன்னுடைய சௌமிய சாகரம் (111), தன்னுடைய மாணவனான புலத்தியருக்கு ரிஷி முனிவர் பிறப்பைப் பற்றி கூறும்போது,
"காணவே சிவஞானம் உணர்ந்தோர் தானும்
கருணையுள்ள மாதவத்தோர் பெருமை தானும்
பேணவே தூலமதைச் சூட்சுமமாக்கி
பிலமான சூட்சுமத்துக் காரணமாய் நின்று
தோணவே ஆதி அந்தம் ஒன்றாய் நின்று
துலங்குகின்ற சுடரொளியில் சோதியாகிப்
பேணவே பூமியில் வந்து அவதரிப்பார்
பிறந்தாலுஞ் சிவயோகி யாவார் பாரே."
Tavayogi writes referring to Agathiyar's song.
Those who come to know the secret of Emptiness or Space or Void would take measures to transform their gross body into that of the subtle. The one factor that brings on this conversion is Jothi.
வெட்டவெளி பிரபஞ்ச ரகசியம் உணர்ந்தவர்கள் தன்னுடைய தூல உடலைச் சூட்சுமமாகி அந்தச் சூட்சும உடலுக்கு ஆதாரமாக மற்றும் காரணமாக இருக்கின்ற முதலும் முடிவுமாக இருக்கின்ற ஜோதியில் ஜோதியாக இருப்பார்கள்.
Tavayogi shows the way too. When man brings the energy originating in his Muladhra Chakra that is dominant in all his worldly actions all this while, to the higher chakras and when the pull of the interest shown in the Pindam or body is overcome, he shall be free to roam the Vetta Vezhi or void. But as long as man is entrapped in the gross body he can never venture further up the chakras. He has to transform his gross to that of subtler in nature, from the 5 elements to become the 1, and break away from the gravitational pull of the earth, to be free back in the emptiness. This is attaining the Gnanam or the knowledge to break loose.
So we do understand the reason we are told to let go of all our attachments first and eventually let go of our hold on this body voluntarily, giving way for the transformation from the gross to the subtle to take place. This is Soruba Siddhi. Siddha Neri or the Way of the Siddhas teaches us to attain this state.
மனிதனும் தன்னை கீழ்நோக்கி இருக்கும் மூலாதார சக்தியை மேல் நோக்கிச் செலுத்தினால் பிண்டத்தின் ஈர்ப்புச் சக்தியை கடந்தால் மனிதனும் வெட்டவெளியில் சுதந்திரமாக இருக்கலாம். ஆனால் மனிதன் உடலில் இருக்கும் வரை மேல்நோக்கிப் பயணம் செய்ய முடியாது. ஆகவே பஞ்சபூத உடலை வேதியியல் மாற்றத்தால் மாற்றி மூல அணுவாக மாற்றி புவியீர்ப்புக் கோட்டை கடந்து வெட்டவெளியில் சேர்ந்து சுதந்திரமாக உலாவுவதே ஞானம் ஆகும். அதுவே சொரூப சித்தி எனப்படும். அதை போதிப்பதுதான் சித்தர் நெறி.
Tavayogi explains further the secrets of the Siddhas who had achieved and arrived there. Man who is a tiny atom in the vast Prapanjam holds on to the Moolam or source or ParamAnu that is inherent in him as one would hold on to the end of a rope and slowly with a grip at a time makes his way up the rope to reach the ParamAnu in all its majesty and merge in it losing its individuality and separateness. This was achieved by man turned Siddhas in the past. Today they are in the form of this Jothi. Gnanam is the knowledge that leads to this process and transformation of becoming the Jothi in the Void. This is Brahma Ragasiyam or the secret of creation.
பிரபஞ்சத்தின் சிறிய அணுவான மனிதன் மூல சக்தி என்கிற கயற்றின் நுனியைப் பிடித்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பிரபஞ்ச பேராற்றலின் பரமாணுவை அடைந்து அதோடு ஐக்கியமாக முடியும் என்று கண்டுபிடித்தான். கண்டுபிடித்து அடைந்தவன் சித்தன். வெட்டவெளியில் ஜோதியாக இருப்பவனும் சித்தனே. வெட்டவெளி ஜோதியாவதே ஞானம். அதுவே பிரம்மரகசியம்.
Overwhelmed by his talks and revelations I sang Ramalinga Adigal's song before Agathiyar.
"இன்று வருமோ நாளைக்கே வருமோ அல்லது மற்றென்று வருமோ அறியேன் எங்கோவே - துன்றுமல வெம்மாயை அற்று வெளிக்குள் வெளி கடந்து சும்மா இருக்கும் சுகம்."
Listening intently, Agathiyar questioned me asking if I knew its meaning?
"வெளிக்குள் வெளி கடந்து" அப்பொருள் அறிவாயா?
I told him I only knew how to sing but never understood its meaning. He began to explain.
When you come to know yourself completely, know all that is around you, know that nothing is permanent and forever changing, at the very moment you shall transcend that void or space or Vezhi. That is Summa Irupathu.
உன்னை நீ முழுதும் அறிந்து உன்னைச் சுற்றி இருக்கும் கணங்கள் அறிந்து எதுவும் நிலை அற்றது என்று நீ அறியும் அத்தருணம் வெளிக்குள் நீயே வெளி கடப்பாய். அத்தருணமே சும்மா இருப்பது."
Hence we understand why Ramalinga Adigal asked us to enhance this Jothi within. This is only the first step towards better things to come and towards a total transformation.